"ម៉ាក់!..."
"ហើយឯងពីរនាក់មិនទាន់គេងទៀតនៅធ្វើអី ទាំងយប់អត់បើកភ្លើងនឹងធ្លាក់ជណ្តើងាប់ទាំងពីឥឡូវ ហើយ"សំណាងដែលគាត់ចុះគាត់បើកភ្លើងមុននឹងដើរចុះមកក្រោម។ ទើបរីន រហ័ស ទាញអាវខ្លួនឯងដោះចោលលើបង្កាន់ដៃជណ្តើរ មករុំបាំងអោយនាងតូចយ៉ាងលឿនព្រោះអាវនាងរហែក មើលលែងយល់។
"អឹមគឺ...ខ្ញុំគ្រាន់តែ.. តែ"អោយតាគេភ័យឬចង់ កុហកដឹងតែត្រដិតមាត់ហើយ។ទើបកូនស្រីដ៏ល្អឆ្លើយជំនួស។
"គឺខ្ញុំឃ្លានតែអត់ចេះធ្វើម្ហូបទើបហៅពូវីងមកធ្វើអោយ ញ៉ាំយប់ចឹងកម្មង់អាហារពិបាកណាស់ ហិហិៗ"នាង ដោះសាបានដូចទន្ទេញប៉ារ៉ូ សើចបន្លំៗទៀត គឺសមរហូតអ្នកម៉ាក់ជឿតែម្តង។
"បាទ ត្រូវហើយ អូ!កុំភ្លេចអោយគេរៀបចំផ្ទះបាយផង រៀងរញ៉េរញ៉ៃបន្តិចហើយបងស្រី"
"អឹមទៅគេងទៅយប់ហើយប្រយត្នឈឺ វីនក៏ចឹងដែ មេឃត្រជាក់ឯងដោះអាវមិនរងាស្លាប់ទេ ឯងឈឺ មែនទេហេតុអីក្ដៅខ្លួនម្លេសបែកញើសទៀតនាក"គាត់ យកដៃទៅស្ទាប់ថ្ងាសប្អូនព្រោះឃើញគេមុខក្រហម បែកញើសជោគទាំងមេឃធ្លាក់ខ្យល់រកកលចង់ភ្លៀង ។
"បាទបងខ្ញុំញាំស្រាតិចទើបក្តៅបែបនេះចឹងសុំទៅ បន្ទប់ងូតទឹកសិនហើយបង"គេមិនទៅតែខ្លួនទេអូសដៃ អ៊ុនប៊ីឡើងទៅកាត់មុខបងស្រី។
គាត់ក៏មិនទុកវាក្នុងចិត្តដែជឿព្រោះធុំក្លិនស្រាភាយ តិចៗពិតមែម។ហើយក៏ចុះមកដល់ជាន់ក្រោមជន់ជាមួយឡេវអាវ ចាំច្បាស់ណាស់ថាជាអាវកូនស្រីព្រោះនាងចូលចិត្ត ពាក់អាវនឹងទោះមានអាវច្រើនហើយក៏ដោយ។
"អេស់!ម៉េចឡេវរុះពេញនឹងចឹង"គាត់ងើយមើលលើ ឃើញថាឡេវជ្រុះមិនត្រឹមមួយគ្រាប់តែគឺច្រើនរាយពេញ កាំនឹងការ៉ូ រុះមួយអាចចៃដន្យរុះច្រើនវាចម្លែកណាស់។ គាត់ដើរចូលផ្ទះបាយឃើញថាពិតជារញ៉េរញ៉ៃដូច មានអ្នកធ្វើម្ហូបមែនទើបហៅអ្នកសម្អាតមករៀបចំវា ហើយគាត់ឡើងទៅបន្ទប់វិញបាត់អោយមិនបានបង្ហើប ការសង្ស័យប្រាប់ស្វាមីទេ។
" ហ៊ូ ប៉ិសទៅហើយ"អ៊ុនប៊ីទះទ្រូងដោយធូចិត្តដែមិន អី។
"ត្រូវហើយប៉ិសបានមួយហើយមកកាត់រហូត"គេបែជា គិតផ្សេងទៅវិញហើយក៏លឺស្រីតូចទៅងូតទឹកសម្អាត កាយចប់ក៏មិនទៅបន្ទប់ខ្លួនវិញដែរគេងអោបគ្នាក្នុង បន្ទប់កូនស្រីម្ចាស់ផ្ទះស្ដាប់ទឹកភ្លៀងយ៉ាងរ៉ូមែនទិច(ថា ភ្លៀងៗមែន)។
