“អ្ហាសស៎…. សឺតតត កុំញ៉ាំ ..កុំៗ "វីនហាមហើយ តែមិនទាន់ដៃនាងតូចដែរហែកស្កគ្រប់ញ៉ត់មត់ លឿនស្លេវ។
តុក! តុក!
“លោកប្រធានមានការណាត់ជួបសំខាន់”នាងមិនចង់គោះ ទេខ្លាចខុសបញ្ចា តែបើមិនប្រាប់អាចខុសជាងនឹង ព្រោះ វាក៏ជាការណាត់សំខាន់ពន្យាពេលមិនបាន។
“ចប់ហើយប៊ីឯងញ៉ាំវាធ្វើអី ពូមានការងារបន្តហើយគ្មានពេល មកកំដឯងទេ ខ្ជាក់វិញមក" វីនលាដៃត្រងស្តគ្រាប់វិញ តាមពិតគេអោយញ៉ាំតែមួយគ្រប់ម្នាក់ទេតែនាងញ៉ាំ លើសមិនដឹងមិចទេគេក៏រវល់ទៀតចប់ហើយ ក្មេង បង្ករឿងមែន។
“ហិកៗៗ អត់ទេពូពន្យាពេលទៅ ណា៎ៗប៊ីចង់ នៅក្បែពូ ថើបពូហើយប៊ីស្រាលខ្លួនមិនរមូលពោះ ទៀត”នាងង៉ក់គេអោយពន្យាពេល??មិនអាចទេវា សំខាន់ណាស់។តែគេក៏ខុសដែរមិនគួយកស្ករសម្រើប នេះមកក្រុមហ៊ុនទេ។អ៊ុនប៊ីក្រវីកក្បាលមិនព្រមថ្នាក់មកអង្គុយបត់ជើងកង្កែមុខគេ អង្រួនដៃគេតិចៗ។
“អ៊ុប!”គេអត់ជម្រើសមិនអាចយកដៃរុកមាត់ក្មួយទេ មានតែបឺតមាត់នាងបន្លំៗវាសអណ្តាលដណ្ដើមស្កគ្រាប់ មកវិញ។
”ហឺចុម!”អ៊ុនប៊ីក្រហឹមដើមករជាការប្រឆាំងនាងស្មាន តែគេព្រមនៅជាមួយនាង តាមពិតគ្រាន់តែចង់ដណ្ដើម ស្កសោះ។ទើបដៃទប់មុខគេមិនអោយថយព្យាយាមរាវរកស្កដែរបាត់ទៅក្នុងក្រអូមមាត់លោកពូ។
“បានហើយពូប្រជុំមួយភ្លេតទេឯងចាំពូនៅផ្ទះចាំសង វិញដប់ដង! វីនសុខចិត្តលេបស្កនឹងទ្រាំលំបាកខ្លួនឯង ទោះនាងបៀមវាអស់ជិតពាក់កណ្តាលហើយក៏ដោយ។ គេផ្តាច់បបូមាត់ពីនាងតូចផ្តល់អារម្មណ៍ហេងហាង អោយនាងកាន់តែខ្លាំង។អ៊ុនបីបានត្រឹមសម្លឹងមើលពូ ដែរក្រោកជាប្រញាប់ពាក់អាវរៀបចំយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។
“ពាក់ទៅនឹងអាលទៅផ្ទះវិញ”គេហុចរ៉ូបអោយកាយ ននលគោកអង្គុយពែបមាត់ទាំងមិនសុខចិត្ត។
“ហឹកៗ...ពូអាក្រក់..បានហើយក៏ចង់ដេញគេ ចេញចាំមើលទៅ ខ្ញុំទៅរកប្រុសក្មេងកំដរអារម្មណ៍ វិញ”គេចិត្តដាច់ណាស់ ចោលនាងយកការងារជាធំនៅ មកថានឹកនាងទៀត ឈប់ជឿប្រុសចាស់ហើយ។មាត់ខ្ជិបចូលគ្នាទ្រាំមិនចង់យំតែនៅតែយំមិនសុខចិត្តទេ តូចចិត្តណាស់ទៅចោលនាងទាំងកណ្តាលទីចឹងហើយ ដេញទៅផ្ទះវិញទៀតប្រុសអន់ចរិក ។ដៃតូចគក់ទ្រូង គេឌឹបៗ ទន្រាំជើងមិនព្រមពាក់អាវទេស្រាតដើអោយ ពេញក្រមហ៊ុមហ្មងកុំអោយធ្វើការកើត។
