First
"Who are you? Why are you here?" tanong pa niya sa akin.
His voice wasn't strong at all. I faked my tears for him to believe that I was really terrified. He even closed the door for us to have privacy. I continued crying fakely as he walked towards me.
"M-May.. mga baril.." I innocently uttered.
"I know," he stated. "But you must get out of here before you get caught by those people. I'll accompany you downstairs and get a speedboat. My guard will be with you, don't worry."
Ang dali naman pala niya utuin. I wiped my tears as I stood. Lumabas kami ng kwarto nang dahan-dahan. As if my ally would kill me. Naramdaman kong tapos na ang gulo. Nang makababa, I saw those guys who were just drinking earlier, but now full of blood.
Mukhang nakaalis na rin sina Bri, Vio at Wave. Ako na lang ang natira at ang ilan sa mga guest na takot na takot dahil sa nangyari.
"Hey, you're a yacht crew as well? Do you know those people who attacked us?" nangangalaiti na tanong ng isang babae na nakagown. Gulo na ang kaniyang buhok at galing lang sa iyak.
"H-Hindi.."
"I was with her all along, Miss Lucario. She's not involved with the crime," pagtatanggol sa akin ni August na ngayon ay hawak hawak ang wrist ko. "Who are those people, by the way?"
"Hindi ko alam. Kawatan, I think?"
Kawatan? What a gross word. Ganiyan pala nila kami tawagan when in fact, they were the ones who deserved to be called that.
"They killed my husband. They killed Lucio!" sigaw pa ng babae.
Deserve naman.
Hindi lang ako umiimik pero gusto ko nang sabihin sa kanila na deserve nila ang nangyari. We were just waiting for the upcoming speedboat when a guy approached us.
The envelope!
Pinakita iyon sa kanila at laking gulat nila sa nakita. Iyan ang reason kung bakit pinatay ang asawa nila. Lalo pang naiyak ang mga nakakita dahil doon sa envelope.
"I didn't know about this. Hindi ko alam.. why.."
Halos mauubusan na ng hininga ang babae dahil sa labis na pag-iyak. Niyakap siya ng isang lalaki na mas bata sa kaniya, I think anak niya ata? Napansin ko naman ang pagbuntong-hininga ni August.
Maya-maya pa'y dumating na ang mga speedboat. Pinasakay ako ni August kasama ng mga guwardya niya. Nilingon ko siya bago ako umalis at siya naman ay nanatili for unknown reasons.
Nang makababa ako at makaalis sa speedboat, doon ko na nilabas ang tunay na nararamdaman ko. Tuwa. I was happy because we succeeded. Mabuti na lang din at hindi kumukupas ang bilis ng mga kasama ko.
And I am glad that I hid my motor far from the seaside. Naalala kong may binaon akong black suit at sinuot ko na iyon para hindi ako masundan ng mga tao. Nang matapos, minaneho ko na ang motor papunta sa basement.
As I entered the basement, I saw them celebrating. Tahimik lang akong pumasok at aakyat na sana nang tawagin ako ni Bri.
"Have some drink, Isla." alok niya.
"No, thanks. I'm tired."
It's already ten in the evening and I am really tired because of what happened. Agad akong humiga sa kama ko, hindi na tinanggal ang suot ko at agad na pumikit.
Kinabukasan ay nadatnan ko na lang si Wave na nagluluto. She greeted me and I just greeted her back with a lazy smile. Lumabas na muna ako para makapagpahangin.
