L O L I T A

19

Stanford,tam bir Drama Klubü gibiydi.Kendi adıma VIP bilet almamaktan kaçınıp duruyordum.Kızlar,tam birer çılgındı ve oğlanların hepsi sporcuydu.Buradaki on inekten birisi ben olabilirdim,onun haricinde herkes sadece sosyalleşmek ve birileriyle takılmak için kampüse geliyormuş gibiydi.Geçen haftadan bu yana beş farklı çıkma teklifi almış ve hepsini cinayete meyilli bir saldırganlıkla reddetmiştim.

" Selam,bu akşam çıkalım mı? "

" Yok.Benim erkek arkadaşım var. "

" Cumartesi boş musun? "

" Sevgilim.Var.Benim. "

" Sevgilisi olan kız sen misin? "

" EVET !!!! "

Yılın Sadık Manitası,banel sıkıcı kız ödülümle birlikte hafta içini olaysız kapattım.Kapıyı çarparak içeri girdiğimde babamın yeni kız arkadaşı salondaydı.Ona dik dik baktım.Bu kadının evi yok mu,Tanrı Aşkına? Burnum bir tiksintiyle kırışırken merdivenleri koşarak çıktım.

" BABA! "

Odasından bir panikle çıktı.Neyse ki yarı çıplak değildi ya da az önce herhangi bir uygunsuz aktivite yaptığına dair kanıtı yoktu.

" Tanrım,kızım neden bağırıyorsun? "

" Bu kadın neden evimizde? "

" Randevumuz var,birazdan çıkacağız. "

Rahatlamış bir tavırla omuzlarımı silktim.Hiçbir yabancı kadın bu evde ben varken kalamazdı.Bu çirkef tarafımı tamamen anneme borçluydum.Babam,bir babaya göre fazla yakışıklıydı bu yüzden onunla ölene kadar uğraşmak zorundaydım.

" Ah tamam,ben evde kalıp ders çalışacağım. "

Merdivenlere yönelmeden önce başımı ellerinin arasında tutup saçlarımın tepesini öptü.

" Akıllı kızım.Eve gelirken bir şey istersen bana mesaj at. "

" Tamam,seni seviyorum. "

" Bende seni seviyorum,böcek. "

Böcek mi? Hafifçe kıkırdadım.Zayn'de bana bazen böcek derdi.Daha önce babamla ne kadar benzer olduklarını zaten belirmiştim.Babam yanağımdan bir makas alıp merdivenleri inerken bende odama girdim.Sabah derse yetişeceğim diye etrafı feci şekilde dağıtmıştım.Önce gerçek bir yetişkin gibi odamı topladım.İşim bittiğinde halımın üzerine oturup bugün ki işlediğimiz konuları tekrar ettim.

Kalemi dudağıma sürterek bir an düşüncelere daldım.Lisedeymişim gibi oturup ders tekrarı yapabildiğime göre Harvard'dan ayrılmak benim yararıma olmuştu.Bilirsiniz,o ders anlatırken asla odaklanamıyordum ve her ders sadece göz zevkim için verimli geçiyordu.Şimdi ise Bayan Mitchell'i dinlerken noktasından virgülüne kadar verim alıyordum.

Üzgünüm,Profesör.

Eğitim hayatımı değiştirecek büyük bir adım attığım için pişman değildim ama şey,onu çok özlüyordum.Onu son görüşümün üzerinden iki hafta geçmişti.Belki de yarın için bir uçak bileti ayarlayıp haftasonumu Cambridge'de geçirebilirdim.Bu fikri dersimi bitirdikten sonra ona belirtecektim.