8 arkadaş vardı daha doğrusu 8 asker vardı.Çok iyi dost,aynı zamanda ortaklardı,yıllar önce yaşadıkları patlamada birbirlerini kaybettiklerini sandılar,bilmiyorlardıki yıllar sonra aynı timde olacaklarını... @Avenparla destekk
Yanımda,her zamanki gibi arkadaşlarım vardı.Ebru,Saden,Ecrin,Ayaz,Kurt,Uras, Katır.kömür timi üyeleri ve ben, Gülşah Kara.Geçmemiz gereken eğitimler vardı.Bizim hayallerimiz vardı ekip olarak seviyorduk birbirimizi.Canımızdan çok hem de. Grup olarak oturduğumuz yemekhane masasında toplanmış az sonra gireceğimiz son eğitimimizin zorluk derecesini konuşuyorduk.Ama hiç birimiz takmıyorduk,birlikte vakit geçirmemiz yetiyordu bize,Herkes yemeğini yiyince kalktık masadan. Haydar komutanı beklemek için koridorda dizilmiştik Kurt ve Ayaz oldukları yere çökmüş,konuşuyorlardı.Ebru,Saden,Ecrin ve Uras kendi aralarında şakalaşırken, ben yalnız başıma oturuyordum.Normalde yalnız olmayı sevmezdim ama bugün farklı hissediyordum .
Nedenini bilmiyordum ama ihtiyacım vardı buna.Sonunda koridorun başında gördüğümüz tanıdık simayla ayaklandık.Tam önümüzde durdu.Hepimiz selam verdik.
"Sağol!" diyen gür sesiyle herkes dik bir şekilde durmaya devam etti.Odaya sırayla döküldük. Odanın içerisinde 8 adet sandalye,yan yana dizilmiş bizi bekliyordu. Hemen karşımda duran sandalyeye korkusuzca ilerledim. Haydar komutanın yanında duran askerin ellerimi ve ayaklarımızı bağlamasını sessizce izledim. Haydar komutan anında "Anladığınız gibi eğitim devlet sırlarını dışarı aktarmamak." dediğinde herkes onaylarcasına başını sallamıştı. Haydar komutan devam etti "Dayanamam diyen varsa şimdiden çıkabilir." dedi. Kimse yerinden kımıldamamıştı. Ben de dahil. "O zaman başlıyoruz!" dedi Haydar komutan. Sırayla herkese elektrik veriyor aorular soruyordu. Kimseden çıt çıkmıyordu. Tekrar elektrik verdiğinde güldüm. Karşımdakini kışkırtacaktım. "Göz boyama olmasın gir direk işkenceye," dediğimde en cesurun kendim olduğumu fark etmiştim.
•••
Asker olmamızı resmi olarak kutlayacaktık bu gece,hepimiz hazırlanmış arabadan inmiş ve restoranta doğru yürümeye başlamıştık. Ben topuklu ayakkabı giydiğim için Kurt'un koluna girmiştim.E topukluyla yürümekle botla yürümek aynı şey değildi. Sıcaklayıp Kurt'un kolunu bıraktım ve yüzümü ellerimle yelledim.
Birden arkamdan önüme gelen ilaçlı mendil ağzıma kapandı ne olduğunu anlayamamıştım.
•••
Uyandığımda gördüğüm şey 2 hafta önce yaptığımız eğitimdi. Ama kimseden bir laf alamamıştı. Uyanalı daha 5 dakika olmamıştı. En sonunda bana döndü. Yüzünde çığlık maskesi vardı. "Senden laf çıkacak mı küçük hanım?" dediğinde güldüm.Aslında gülmedim kahkaha attım.
"Yanlış kişiye geldin timin lideriyim oğlum ben. Yani bi bok çıkmaz benden ." dedim. Aniden elini bana doğru savurdu. Kafam yana düşerken Kurt,"O elini bizzat ben koparacağım !" dedi. "Bırakın ne yaparsa yapsın,aman boşverin,pardon bey...bay çığlık surat niye burdayız biz." dediğimde Ebru söze atladı."Harbi ya niye burday-" derken adam,"Sen sussana cüce!" dediğinde bende "Devede de boy var da beyin olmayınca bahane!" dediğimde ekip gülmeye başlamıştı. Birkaç saniye sonra kulaklarımız uğultu ile kaplandı.En son hatırladığım şey Kurt'un yaralanmış olmasına rağmen bana iyi olup olmadığımı sormasıydı.Sonrası büyük bir acı...
Yazar
Yeni asker hikayemizz kömür timi tanıtımı beğendiyseniz oylayın her hafta bir bölüm yayınlayacağım... Bu arada kitap kapağını aşağıya bırakıyorummm <333
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
