Coktan hakansiz bir hayatim vardi,evet hayatımı mahveden o cocuk hicbirsey yapmamis gibi mutlu mutlu geziyo belasini asla bulmuyodu bu hikayede yanan ben olmustum ve bu yasimda bu kadar aci cekip onun gibi bir adi orospu cocuguna inandigim icin kendimden tiksiniyodum.Hayat artik nese vermiyordu sabahlari mutlu uyanmiyodum disardayken bile"keske eve gittigimde hakan yazmis olsa"diye diye kendimi paraliyodum belki o zamanlar cok aklima gelmiyodu cunku arada sirada hala o youtube yayinlarina giriyo kendime yenilerini bulmaya calisiyodum fakat gözlerim her zaman hakani arardi ama o hicbir zaman beni takmazdi ve gormezden gelirdi canim o kadar aciyoduki kimlere anlatilir bu halim bu hatrim bilmiyodum ve hakan cok gizemli bi cocuktu asla gururundan taviz vermezdi ben onun icin tam tersi iken o asla gurursuzluk yapmazdi,arkadaslarima falan yazmazdi beni stalklamazdi,yayinlarima gelmezdi ben deli gibi onu ararken hicbir yerde bulamazdim artik arkadaslarim hakani bu kadar cok anlattigim icin benden bikmisti,bende bikmistim ama nereden bilebilirdim ki ilerdeki yıllarda halimin suanki halimden daha kotu olacagini ama artık yapacak biseyim yoktu cunku hakanla konusmayi kesmistik ve ben hayattan ilk tokatimi cok sert bi sekilde yemistim bu yüzden onume bakip onu unutmam gerektigini farkedip hayatima oyle devam etmeye calismistim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEBEBİ SENSİN
No FicciónBöyle asklarin sadece kitaplarda oldugunu sanardim ta ki onunla tanisana kadar, kitaptaki tum olaylar gercektir bizzat kendim yasadim sadece karakterlerin adi gizlilikten dolayi uydurmacadir,iyi okumalar♡
