. : 5 : .
"Teka, saan tayo pupunta?" Mabilis ang paglakad na ginagawa ng lalaki at inosenteng nagtataka si Nariah.
"We'll just make sure that they can't follow us." Sagot nito.
Dahil wala pa namang alam ang babae sa mga ganitong bagay, pinili na lamang nyang manahimik. Ang nasaksihan nya kanina ay isang maliit na labanan pa lamang patungkol sa teritoryo.
Ngayon ay naiintindihan na nya ang nanay nya kung bakit ayaw sya nitong palabasin ng bahay. True enough that people must be scared to them cuz they're dangerous creatures, but now that Nariah knew even a little bit of their kind, she thought that there are more dangerous creatures than them, whether it's their own kind.
Nakailang liko sila sa mga eskinita ng Japan. Bumaba sila sa isang stasyon ng tren at doon ay sumakay. Sakto ang kanilang pagpasok sa bagong dating na tren dahil ang susunod nitong byahe ay pagkatapos pa ng tatlumpung minuto.
"Careful." Alvas said when Nariah nearlly gets out of balance.
Kumapit ng mahigpit ang kamay ng babae sa kanyang braso. Wala sa sariling ipinulupot naman nya ang kanang kamay sa beywang nito habang pinapakiramdaman ang paligid.
"Just stay still and don't ever talk." Paalala ni Alvas.
Kung magsasalita kasi si Nariah ay baka may makakita ng ngipin nya. Alvas is paranoid on that part. Kahit pa magsalita ang babae ay natural naman ang ngipin nito, kulay puti lahat. That golden fangs were only showing when she's on vampire's state or she's mad.
Maraming tao sa loob ng tren. Halu halo ang mga naririnig ni Alvas na usapan sa kanyang tainga. Sa sobrang daming mga boses ay hindi na nya masabi kung may kalaban ba sa loob o wala.
"Alvas." Bulong ng babae, kinakabahan.
"I said don't talk." He said, through gritted teeth.
"Someone's watching us." Mas mahinang bulong ni Nariah, hindi na mapakali.
Hinapit sya ng mas malapit ni Alvas, literal na nakayakap na sya rito.
Alvas looked around again, and make his senses more useful and incisive. Sa may tabi nila, may naririnig syang nag uusap. Sa medyo likod, may dalawang taong nagtatalo. Three meters away from them, there are group of students who's giggling jocularly.
Fuck!
He silenlt thought. Bakit hindi nya maramdaman kung nasaan ang tinutukoy ni Nariah na nagmamasid sa kanila? Why can't he feel it? Why can't he sense it?
"He's alone, on the farthest left corner of this train." Bulong muli ng babae kaya't iginala nya ang kanyang paningin, tinalasan ang mata hanggang sa makita nya ang taong nag iisa sa sulok na iyon.
Alvas forehead creased at the sight of a familiar man.
"Dusk?" He muttered and the man waved at him playfully, wearing a big smirk on his face.
Huminto ang tren. Mabilis nagbabaan ang mga siksikang taong nandoon. Nanatili naman syang nakayakap kay Nariah para sa proteksyon. Sa sobrang daming tao ay naiwala na nya ang taong tinititigan kanina.
