......~හුස්ම නුඹ මගේ~...... || YiZhan ff || 🌍🫀💍

** 7 **

(Nithu pov)

අම්ම ගැන ඇහුවම මට හිතාගන්න බැරිඋනා මම මොකද්ද කරන්නේ කියලා. මට තේරුනේ මගේ මුලු ලෝකෙම ලොකු කලු වළාකුලකින් වහගෙන අදුරු වෙලා යනවා වගේ.

මගෙ අම්මා...... මං මේ ලෝකේ හුස්ම ගන්න එකම හේතුව මගෙ අම්මා. මගේ ලෝකේ හැමදේම උනේ එයා.

එයා කවුද කියලා නොදන්නවා උනත් එයා කියපු දේවල් මම විශ්වාස කරා. මට හිතාගන්න බැරි උනා ඇයි ඒ කියලා ඒත් මං එයාව විශ්වාස කරා.

එයා යාලුවෙක්ට කියලා වාහනේකුත් ගෙන්න ගෙන මාව එක්කන් යන්නම් කිව්වා මගෙ අම්මා ලගට.

ඒත් ඇයි ඔයා මට උදව් කරන්නේ.....?

වාහනේට නැගලා ටිකක් දුර එනකන් මං වචනයක්වත් කතා කරේ නෑ. මට ඕන උනේ ඉක්මනට මගෙ අම්මා ලගට යන්න විතරයි.

ටිකකින් එයාම කතා කරන්න පටන් ගත්තා. ටිකෙන් ටික මටත් නොදැනීම මගේ හිත සන්සුන් උනා.

එයා හිනාවෙද්දි හරි ලස්සනයි. කලාතුරකින් මනුස්සයෙක්ට පිහිටන අමුතු ලස්සන හිනාවක් එයට තිබුනේ.

ඒ කලු පාට ඇස් දෙක....
හීනි දිග ඇහිපිහාටු.....
ඒ හීනි තොල් දෙක....

එයාව දකිද්දි මට හිතුනෙම එයා දෙවියෝ නිවිසැනසිල්ලේ මවපු රූපයක් කියලා. එයාගේ මූණ ඇත්තටම භාවනාවක් වගේ.

නිතූ......... එයාගේ කටින් ඒ වචනේ ඇහෙද්දි මගේ හදවත අමුතු තාලෙකට ගැහෙනවා. ඇයිද කියන්න දන්නේ නෑ ඒත් එයා එහෙම කතා කරනවට මං හරි ආසයි.

ආහ්....... මගේ විස්තර එයාට කිව්වට මං දන්නේ එයාගේ නම විතරයිනේ...

"මේ ඔයා ගැන මුකුත් මට කිව්වේ නෑනේ"

"නම කිව්වේ මං"

"ආහ් නම විතරක් දැනගෙන වැඩක් නෑනේ හලෝ"

"නිතූට මොනවද මං ගැන දැනගන්න ඕන ම්ම්ම්ම් කියන්න බලන්න..."

"ම්ම්ම්...... ඔයාගේ වයස , ඔයාගේ පවුලේ අය ගැන එතකොට ඔයා මොකද්ද කරන්නේ කියලා.......කියන්නකෝ"

"හරි ඉතින් මම බෑ කිව්වේ නෑනේ ලමයෝ..... මට තාම වයස 28 , මට ඉන්නේ අම්මයි තාත්තයි නංගියි"