Sonsuz Kurtuluş

Kırmızı Toka

Üstü başı altüst olmuş, hafif çiseleyen yağmurun ardından kuş sesleriyle birlikte oradan oraya koşturuyordu Efruz. Bir an için annesinin sesini duyar gibi oldu. Aldırış etmeden çiçekten çiçeğe koşmaya devam ediyor en güzel çiçekleri annesi için seçiyordu.

--Efruz! Daha kaç kere sesleneceğim? Çabuk yemeğe gel!

Efruz yine ses vermedi. Ayda bu sefer sitemle bağırmaya hazırdı kafasını kapıdan çıkardığında Efruz büyük ve heyecanlı gözleriyle annesine bakıyor arkasında annesi için topladığı çiçekleri elleriyle arkasında saklıyordu.

*hafifçe gülerek*

-- Neredesin sen? Haydi yemeğe. Baban çoktan hazırladı.

Efruz annesinin hırkasında çekerek çiçek buketini uzattı.

-- Aa.. bunlar bana mı? Teşekkür ederim bir tanesi :)

Efruz annesi ve babasının moralinin düşük olduğunu hissetmişti. Sanki onu, ona söylemekten korktukları bir şey varmış gibi oyalıyorlardı. Efruz 7 yaşında olsa bile zeki bir kızdı. Sessizce yemek yediler. Kimse konuşmadı. Sessizliği bozan babası oldu.

*zorla tebessüm ederek*

--Eğlendin mi dışarıda?

Efruz sadece kafasını salladı. Daha fazla uzatmak istemediler. Efruz'un garipliği fark ettiğini anladılar. Annesi bu sefer:

-- Al o zaman. Bu toka senin olsun. Verdiğin çiçeklere teşekkür için tamam mı?

Efruz annesine kocaman sarıldı.

*yarım saat sonra*

Efruz tokayla oynarken bir parçasının oynadığını fark etti. Ancak o sıra gözü dışarıdaki arabalara kaydı. Annesi odaya girdi. Huzurlu kır evlerinden uzaklaşma vakti bugün olmuştu. Efruz'u kucağına aldı. Ağlamamaya çalışarak iki yanağında öptü. Efruz bir annesine bir babasına bakıyor ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Arabadan inen adamlardan biri evin kapısında bekliyordu:

-- Çocuğu arabaya götür.

Ayda ses çıkarmadan yavaşça arabaya doğru götürüyordu. Babası kızına son kez sarılmak istediğini söyledi. Adam hızlı olmak şartıyla kabul etti.

-- Ayda konuştuklarımızı, sana öğrettiklerimizi unutma tamam mı güzelim?

O sıra Efruz'un cebine bir kağıt sıkıştırdı fark ettirmeden. Arabaya kadar annesi eşlik etti Efruz'a. Efruz ağlamaya başladı, anın şokuyla ne olduğunu anlamıyor sadece ağlıyordu. Annesinin onu bırakmasını istemiyordu. Ayda arabanın kapısını örterken Efruz'a göz kırptı. Araba hareket etmeye başladı. Arka camdan annesi ve babasına bakmak istese bile arabanın içindekiler bakmamasını söyledi. Efruz duyduğu sesin ardından refleks olarak arkaya baktı. Babası yere uzanmış, annesinin ise artık sadece tokası değil bir çiçek buketi de kırmızıydı.