නිලම්ඹරේ 🕊
5 කොටස
පහුවෙනිදා කියන්නෙ තනිකර කාර්‍යබහුල දවසක්.. අපේ ප්‍රැක්ටිස් වලට සම්පූර්ණ අවධානය දෙන්න පටන්ගන්න දවස කිව්වොත් හරි.. එච්චර කල් පුළුවන් පුළුවන් වෙලාවට ප්‍රැක්ටිස් දාගත්තට ලබන සතියෙ පටන්න්න මැච් නිසාම අපිට දවාලක් රැයක් තිබ්බෙ නැති තරම්..
ඉස්කෝලේ නිවාඩුවත් ලග හින්දා ටර්ම් ටෙස්ට් ඉවර වුනාට පස්සෙ ගොඩක් ලමයි කරන්නෙ විවේකී සුවයෙන් ගෙදරට වෙලා ඉන්න එක.. නැත්තං ඉස්කෝලෙ ඇවිල්ලා වල බහින එක.. හොයන්න කියලා මොකෙක්වත් හිටියේත් නෑනෙ.. ඒත් අපිට එහෙම නිදහසක් තිබ්බෙත් නෑ..
" කෝ තිමිර..!! කට කැඩෙනකන් කියලාත් ඒ යකා ඇවිත් නැද්ද..! "
ඉස්කෝලේ බෙල් එකත් ගහන්න කලින් අපි ග්‍රවුන්ඩ් එකට රැස් වෙලා හිටියේ බොටම් ටී ඇදගෙන.. පැය බාගෙක වෝමප් එකක් කරනවා අපේ මශල්ස් වලට හරියන්නත් එක්ක.. පේලියට හිටගෙන හිටපු අපි දිහා බලාගෙන කෝච් කෑගැහුවා..
ආහ්.. තව පොඩි කේස් එකක් තියනවා.. අපේ කෝච් මැදි වයසෙ කෙනෙක්.. ඒ මනුස්සයා හැමතිස්සෙම නැට්ට පාගන් කෑගහන ඩයල් එකක් නෙවෙයි.. ඒත් අකමැති දෙයක් කරොත් නම් දවසම ඌරුජුවල් තමයි.. ඒ කේන්තිය අපේ පිටිනුත් යවනවා.. අනික හොදම වැඩේ කියන්නෙ මේ අපේ කෝචා රිච්මන්ඩ් එකේ ඕල්ඩ් බෝයි කෙනෙක්.. ස්මයිල් ඉන් පෙයින්..!
" අරලිය.. තමුන්ගෙ ටීම් මෙම්බර්ස්ලා ගැන මට රිප්ලයි කරන්න ඕනෙ නැද්ද..? කෝ තමුසෙලාගෙ ඩිසිප්ලීන්.."
මැද හිටපු මගෙ දිහා බලාගෙන බෙරිහන් දුන්නත් මං නෙවෙයි ගනන් ගත්තේ.. තිමිරයාට උදේම එන්න බැරිවෙන සාධාරණ හේතුවක් කෝල් කරලා කියලා තියෙද්දි කෝච්ගෙ වුනත් පිප්පිලි වලට මං බය වෙන්නෙ මොකටද.. කොහොමත් මං බයත් නෑ.. මං මේක අතෑරියොත් එයාටම තමයි ලොකුම පාඩුව..
මොකද අපේ කෝච් ඉස්කෝලේ යන කාලෙ තරග කරපු රගර් ප්ලේයර් කෙනෙක් තමයි දැන් රිච්මන්ඩ් ටීම් එකේ කෝච්.. ඉතින් ඇගෙව්වේ නැති වුනාට හිත යටින් සීතල යුද්ධයක් තියනවා.. අපේ කෝච්ගෙ ඉස්කෝලේ ඒක වුනත් මිනිහා කැමති නෑ ඔය හේතුව නිසා අපේ එක රිච්මන්ඩ් එකට පරදිනවාට.. බලපන් ඉතින් ඉස්සර කාලෙ කේස් ඇදෙන ලස්සන..
