တဏှာရူးအထက်ပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့ရှုထောင့် [SMUT]

29

အပိုင်း ၂၉ : ဆရာတူညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ရဲ့အကြံအစည် [Plot]

---

လုကျင့်တောင်၏ သေးငယ်သောအဆောင်လေး၌ လူငယ်လေးတစ်ယောက်အဝတ်ဖရိုဖရဲနှင့် လှဲနေခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့နှင်းလိုဖြူတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လှလှလေးက အဖြူရောင်မွေ့ယာခင်းကြားထဲ၌ ရောထွေးနေကာ မျက်နှာလှလှလေးကနီရဲနေပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုလဲဖိကိုက်ထားသေး၏။ သေချာကြည့်မယ်ဆိုရင် ကောင်လေးရဲ့လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လှလှလေးများက သူ့စအိုပေါက်လေးထဲ၌လှုပ်ရှားချဲ့ကားနေကြသည်ပင်။

"အား... အား ရှစ်ဇွင်း...ဟင့်"

ယန်ယန်က သူ့ရဲ့ပေါင်တွေကိုအဝေးဆုံးဆွဲကားရင်း လက်ချောင်းများကိုတတ်နိုင်သလောက်နက်နက်လေးနှိုက်နေသော်ငြား အထဲမှယားယံမှုကိုမဖြေဖျောက်နိုင်ပေ။ သူလဲရှစ်ရှုန်းလိုမျိုး သူ့ဖင်ပေါက်လေးထဲကို ရှစ်ဇွင်းရဲ့လီးကြီးနဲ့အစိုက်ခံချင်လှသည်။

သူကသူ့ရဲ့ချောမောပြီး ကျက်သရေရှိလှရှစ်ဇွင်းကိုစိတ်ထဲမှာအမြဲ မသန့်ရှင်းတဲ့စိတ်တွေရှိခဲ့ရတာ။ ဒါပေမဲ့ရှစ်ဇွင်းကတောက်ဓမ္မလမ်းစဥ်ကိုပဲစိတ်ဝင်စားပြီးဘယ်သူ့ကိုမှစိတ်ဝင်စားဟန်မပေါ်တဲ့အပြင် ဆရာတပည့်ဆက်ဆံရေးကြောင့်သူမျိုသိပ်ထားခဲ့ရုံသာတတ်နိုင်ခဲ့သည်။

ဒါပေမဲ့ဘယ်သူထင်ထားမှာလဲ?
ဟိုတစ်နေ့ကသူရှစ်ဇွင်းဆီသွားတော့ သူ့ရဲ့အအေးချမ်းဆုံးနဲ့အဖြူစင်ဆုံး ကြင်နာတတ်တဲ့ရှစ်ရှုန်းက ရှစ်ဇွင်းအိပ်ယာပေါ်မှာပေါင်ဖြူဖြူလေးတွေကိုအစွမ်းကုန်ကားထားပြီး ရှစ်ဇွင်းကသူ့အပေါ်လွှမ်းမိုးလျက် ကြီးမားလှတဲ့ပစ္စည်းကြီးကိုရှစ်ရှုန်းရဲ့အထဲကိုဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေကာ ရှစ်ရှုန်းမှာမျက်ရည်တွေနဲ့အော်အော်ငိုနေခဲ့တာလေ။

ရှစ်ဇွင်းရဲ့လက်ကြီးတွေက သူ့ရှစ်ရှုန်းရဲ့ခြေထောက်ဖြူဖြူလေးတွေကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆွဲကိုင်ထားပြီး သန်မာလှတဲ့ခါးအားက အပေါက်လေးထဲကိုတဖုန်းဖုန်းမြည်အောင်ဆောင့်နေခဲ့တာပင်။ ပြီးတော့ရှစ်ဇွင်းရဲ့လုံးဝစိတ်ကျေနပ်နေတဲ့အသက်ရှုသံနဲ့ နီရဲနေတဲ့မျက်လုံးတွေက အရမ်းကိုဆွဲဆောင်မှုရှိလှတယ်။