Ankara ya taşınalı henüz 3 yıl oldu. Ama bizim taşınma nedenimiz babamın tayini falan değil, seyehat ise hiç değil. Bizimki tamamen mecburiyet...
Lise2 öğrencisiyim derslerimin pekde iyi olduğu söylenemez okumakla adam olunmaz!!.
Ben izmirliydum orda doğdum babaannemgille birlikte yaşıyorduk. Babam çalışmazdı hergün kahveye gider orda oyun oynar sonra kaybeder sinirlenir içip gelir ve annemi döverdi...
Tek kardeştim annem benim yaşadıklarımı o da yaşamasın diye başka çocuk yapmamıştı. Her gece ağlaya ağlaya uyanırdım yatağımdan ya da babam olacak o şerefsizin sesine. Babamın yabancı dili olduğu için babaannemgil onu Istanbula yollamışlardı orda bi iş bulur belki diye tabi annemle bende onun peşinden gitmek zorunda kalmıştık. Istanbulda da bir düzen kurmuştuk babam turistlerle ilgilenen bir işciydi artık. Annemde bulaşıkcı herşey tam yolunda derken babam yine cozutmuştu. Yine içmeye ve kumar oynamaya başlamıştı. Hatta artık karı kız bile vardı annem hep o şerefsizi yatak odasında bir zilliyle yakalar olmuştu. Ben daha o zananlar ilk okuldaydım. Benim okul masraflarımı karşılayamamışlardı okuldan atılmam söz konusuydu. Ama kimin umrunda beni önemseyen sadece ama sadece canım ciğerim birtanecik ANNEM vardı. Babamın yaptıklarının önüne geçemez olmuştuk artık karıları bizimle aynı sofraya bile oturtmaya başlamıştı zaten 2 göz odada yaşıyorduk. İleriki günlerde babamın başka bir kadından 20 li yaşlarından bi oğlu olduğunu öğrendik annem haliyle istemedi onu. Ama bi kaç gün sonra o da çıktı geldi üstü başı kan yanında bir kadın birde çocukla. Bi kızı hamile bırakmış sonrada kaçırmış kızı, kızın babasıda peşlerine düşünce adamı bıçaklamış ve bizim yanımıza kaçıp gelmişlerdi. Burda saklanıyolardı polislerden. Babamla üvey abim hergece beraber içerlerdi, üvey abimde psikopatın tekiydi her tarafı jiletlerle kaplıydı. Bir kaç ay sonra babam bi adamı dolandırmaktan hapise girmişti. Annem de fırsat bilip Ankaraya taşındı dedemlerin yanına benide aldı yanına tabi o şerefsiz bizi rahat bırakmadı ama dedem bizi vermedi ona. Anneannemle dedem biraz paragözdüler ama iyi insanlardı. Annem çalıştı onlar yedi bizimde onlarla beraber kalmamıza izin verdiler. Bu durum bòyle devam etti...
