Chapter 3:
Lumipas ang mga araw at buwan. Araw araw nagkakatext kami. oras oras magkachat kame. kada minutong tinitignan ko yung wall nia sa FB. Di ko sure. Pero eto nba yung LOVE? Hindi pa siguro. Nakaramdam na ako ng love noon. Kaya di pa naman siguro. Saka kababasted lang saken ng nililigawan ko. hmm. Di pdin pwepwede kase may Boyfriend siya.
Close na kami ngayon, kaya hindi ko sasayangin yung friendship namin. Kung mas palalalimin ko pa tong nraramadaman ko sa kanya. Ako yung mahihirapan. Lagi kong sinasabi sa sarili ko na nagagandahan lang ako sa kanya, at yun lang walang iba. Wala namang masama dba kung nagagandahan ako sa kanya?
(at GYM.)
Nagkakakwentuhan kami. PE namin nun. May groupings na in-assign yung prof namin. Magkagroup kami ni micah. Volleyball pa? What the pack! di ako marunong nun. xD
"Marunong ka magvolleyball?"
"Hindi eh, nako, baka puro palpak tayo. xD"
"Bakit tayo pa naging magkagroup? yari tayo, haha"
"Hindi yan! kaya naten yan."
"OH! , Ok next group na" nagsalita yung prof naming ancient na(matanda na) , biglang bumaba si micah.
"Roland tara bumaba ka na" her voice, makes me float in the air. wait! hindi ako pdeng magfloat. mabigat ako. xD
"Oh? Micah TAYO NA BA? napalakas yung pagkakasabi ko.biglang natahimik ang lahat, pati si micah. Wala naman atang masama sa sinabi ko ah. ano bang mali dun? Sinabi ko lang naman na:
"Micah TAYO N-- -" WHAT! O.O
*HAHAHAHA! Roland kayo na?* *Nice One!*
napansin kong napangiti siya. hehe. pero syempre di ko pinahalatang kinikilig din ako. nakakahiya din kase eh. bigla akong tinawag ni micah
"Haha, nako roland bumaba ka na dito group na naten yung maglalaro"
"Oo dian na, papunta na". habang papalapit ako sa kanya mas kinikilig ako.
Natapos na yung oras ng PE namin, hanggang huli, kinikilig pa din ako. Pero bigla akong napaisip. Tama ba tong nararamdaman ko? tama bang magkagusto ako sa isang taong may iba nang mahal? Wala naman sigurong mali dun eh. Basta alam kong gusto ko siya. That's the only thing that matters^^ Pero after ng laro, pumunta ako ng CR. Tawag ng kalikasan at pagbalik ko biglang.
"Micah, ayos ka lang ba?" Di siya sumasagot. Tinabihan ko siya. Kahit di nia sinasabi. Ramdam kong may problema siya.
"Napagod ka ba? gusto mo bumili akong tubig?"
Bigla siyang yumuko, "Wag na. Ayos lang ako".
Kumuha ako ng tissue paper. Inabot ko sa kanya. kase kahit di ko nakikita. Alam kong umiiyak na siya. Ang hirap pala, pag nakikita mong malungkot ang isang tao. Tapos wala kang maisip na gawin para makatulong. Tinabihan ko lang siya. Hinayaan kong maramdaman niang nasa tabi niya lang ako. Niyakap ko siya. I dont want na makita ng ibang blockmates ko na umiiyak sia. Dahil alam kong, kahit siya, ayaw nia ding makita siya ng ibang umiiyak. May problema sila ng Boyfriend nia that time. I know, kase accidentally, nakita ko yung message nia.
Each and Every day, mas nagiging close kami. hindi maiiwasan yung hindi pagkakainitindhan pero ayos lang. Ang mahalaga naayos. Ang pinakanakakatuwang bagay pa na naririnig ko sa ibang tao ay yung ssbihin nilang. "Uy, kayo ba ni micah?" grabe. Everytime na maririnig ko yung mga salitang yun. Sobra sobrang saya ang nararamdaman ko. We are no ordinary friends. Nagpapalit palit pa kami ng tawagan.
*Pare*
*Bespren*
*Sexylove/Lovebabe
*Basha/Popoy
Mas lumalim pa yung nararamdaman ko para sa kanya. Pero, still there's no place yet for what they called love. Di ko pa pwedeng sbhin ang nraramdaman ko. Having her as my bestfriend is the best thing I have. Sobrang saya ko:) First time ko lang din kase magkaroon ng bestfriend na babae eh. and not just an ordinary girl.
-End of Chapter-
