Entry#5
*Ringringring*
“…hello?”
“Hey sis. Busy?”
“…kinda. Maybe. YES!”
“Geez. No need to shout Cadee. I’ll be there in 10 okay?”
O.O
“Wait! Irah-!!”
*Beepbeepbeep*
Uuuuuggggggghhhh. -______-
Eto lang naman ako sa kwarto ko. Ginising ni Irah Roxas in the middle of the night. I’m Cadee Arcila, 18 years old. A senior student at Bay View University. Dalawang tipo ng tao lang ang nakakapasok sa University na yon; ang mayaman at ang matalino. Mostly the school is consisted of mayaman. :)) Some both. Unti lang ang nakakapasok na scholar dun, wild kasi sa school. Kung matalino ka, dapat mayaman din. Bawal ang talino lang. Yun ang na-observe ko for the past years.
Mga dalawang linggo na akong senior. Dalawang linggo na ding parte ng Constance. So far ang nagiging close ko pa lang ay si Irah Roxas. Unexpected nga eh. Most people see her as a bitch. Pero I see pass that attitude of hers. Ang problmea kasi sa mga tao ngayon husga ng husga. -.- Masasabi kong kilala ko na talaga siya. Siya na kaya yung taong mapagkakatiwalaan ko sa mga bagay ng gusto kong ilabas matagal na?
*Plok*
*Plok*
HA?! Ano yon? May naririnig ata akong di ko dapat marinig nang ganitong oras!! O.O
*Plok*
Shet! Natatakot na ako ang ganda ko pa naman!!!!! >.<
*CRASH*
Bigla akong napabangon at napatingin sa bintana ko. Aba, p*tangina. Basag na. Bumangon ako at tumingin sa labas.
“Buti naman at bumangon ka din!!!” Malakas na bulong ni Irah. -.- Ang lakas niyang bumato ha. Mmmmedyo mataas tong bahay ko. “Sis tulog ka pa ba?? Yung ladder! LADDER!!!”
“Will you shut up?! Baka may makarinig sayo!” Mahinang sigaw ko at kinuha ang hagdan para maka-akyat siya. Ano to? Romeo and Juliet? “And you owe me a window!!”
Hinintay ko siyang maka-akyat. Grabe, etong babaeng to athletic and girly at the same time. Pagkatapak niya sa kwarto ko niyakap niya agad ako. Naging normal na bagay na to samin. Si Irah pupunta sa bahay sa gabi tas iiyakan ako. Hindi ko na kailangan tanungin kung anong problema. Alam ko na naman eh. Family. Basta ayun. Ayaw niya ibigay yung buong details, but I get the point. Pagkatapos niyang umiyak nagchikahan nalang kami at nagtawanan.
*knockknock*
“Cadee. Gising ka pa? Sino kausap mo diyan?” Agad kaming napatigil sa kakatawa at tumakbo si Irah sa ilalim ng kama bago pa siya makita ni kuya. “Uy, tulog na. Kaya di ka lumalaki eh.” Napasimangot ako at narinig ko ang mahinang tawa ni Irah.
“Opo kuya.”
“Bat ka tumatawa mag-isa? Delikado to.” (-___-)
“Wala kuya, may napaginipan lang ako tas pagkagising ko nasa sahig na ako.” Putek.
“…okay. Tulog na kiddo.” At umalis na si kuya si kwarto at agad naming lumabas si Irah sa ilalim ng kama.
“Gwapo ng kuya mo.” Comment niya.
“At maganda ako! :D” Sabi ko.
“Sorry sa bintana mo ah.” Change topic niya tas pinalo ko siya. (-.-)
“Haha! Oo na. Pero I’m prettier! >:P”
“Whatevs.”
“O’sya, alis na ko bago pa bumalik kuya mo.” At tumalon siya sa bintana. Oo, tumalon. Feeling Wonder woman lang ang peg. Patay ako pag nalaman nilang nagiimbita ako ng kaibigan sa bahay. Sa bagay di naman malalaman nila mommy at daddy since lagi silang out of town sa ‘trabaho’ nila. And it’s not like malalaman ni Irah na parte kami ng mafia diba?
++++
“Siiiiiiiisssss~” Sinigawan ako ni Irah sa tenga.
“ANO?!” Sigaw ko din.
“Meron ka ba ngayon? Geez! Look at that dress oh! Bagay sayo! Lahat naman bagay sakin noh."TARA!” Nagsha-shopping kami ngayon ni Irah, eto ang isa sa mga paraan ni Irah na pang-alis ng stress. Nang nalaman ko yung iba niyang ‘strategies’ nagalit ako sa kanya and sa listahan niya, shopping lang ang harmless bukod sa wallet. But what the heck, we’re filthy rich!
Kumuha siya ng siguro mga pitong damit at hinagis sa mukha ko tapos tinulak ako sa fitting room. Aba ginagawa akong Barbie nitong ogag na to ah? Seven dresses later binili ko na din lahat. Eh sa maganda lahat eh! :))
“Cash or card?” Tanong ng kahera.
“Cash. Kailangan ko nang bawasan ang laman ng wallet ko. Sobrang bigat eh. (-___-)” Sagot ni Irah na nagpaka-bitchy effect.
“Irah. Let’s eat!” Sabay hila ko sa kanya sa food court pagkatapos magbayad.
“Okay. Where?”
“Food court!”
“EEEEWWWW!!!” Sigaw niya at nagtinginan samin ang mga tao.
“Wag doon! Starbuck nalang pwede?”
“Ang arte mo ha! Mabubusog ka bas a Starbucks?!” Hindi ko na siya hinintay sa pagsagot at hinila nalang siya. Nauwi din kami sa gusto ko. Hehe. Eh gutom talaga ako eh, anong tulong magagawa ng kape’t tinapay? Eh mukhang nasarapan din naman si Irah sa pagkain.
Arte-arte nitong babaeng to.
“UY! Irah! Irah! Diba classmate natin yon??” Tinuro turo ko yung babaeng nasa kabilang mesa na mag-isa at nagbabasa ng libro.
“So?” Sabi niya habang kumakain ng ice cream.
“Soooo we should go say hi. :D”
Tumayo ako pero hinila agad niya ako at tinulak sa upuan. “Ugh. Sis. No. Just look at her.”
“Oh ano?? I think her name’s Kayla. Anong masama sa pakikipagkilala?”
“Ugh. You don’t get it, Cadee. Let’s go na.”Obviously alam ko ang gusto iparating sakin ni Irah mas pinili ko lang hindi pansinin. She can be mean sometimes pero katulad nga ng sinabi ko kanina, I see pass her bitchy attitude.
Mga 5 ng hapon umuwi na din kami. Nauna na si Irah kasi ang tagal ng driver ko. Eto ako ngayon nagkaupo mag-isa sa may pavilion. Mukha tuloy akong loner. Enebeyen. Nakikinig lang naman ako sa ipod ko, One Direction. ERMEYGESHHHHH!!!! :”> nang may nagsalita,
“Excuse me, miss?”
Tinanggal ko ang earphones ko at tinignan ang nanggambala sakin….
O.O
“Terrence?!”
“Cadee?!”
.
.
.
.
Oh shit.
+++++
AN: Heyhihello! Comment, vote, fan! Happy summer readers. ;)
BINABASA MO ANG
Mafia Diaries
Teen FictionHave you ever felt like you have the biggest problems in the world? Like God is being unfair? Like no one can ever understand you? Think again. Fourteen different teenagers felt the same. They became classmates, friends all because of one person...
