Licht en duisternis | Mabbie

Een moment van geluk

De lucht was zachtjes gekleurd met de warme tinten van de ondergaande zon toen Robbie en Matthy hand in hand door de straten van de stad liepen. De avond was koel, maar de straten waren levendig met het geluid van lachende mensen en de geur van versgebakken brood uit de nabijgelegen bakkerij.

Robbie keek opzij naar Matthy, een glimlach speelde om zijn lippen terwijl hij genoot van het geluid van hun voetstappen op het plaveisel. Het was lang geleden dat hij zich zo ontspannen en gelukkig had gevoeld. Het idee om samen op date te gaan, leek een verademing te zijn na weken van intensieve therapie en emotionele ups en downs.

"Waar gaan we eigenlijk naartoe?" vroeg Robbie nieuwsgierig, terwijl ze verder door de straten liepen.

Matthy grijnsde mysterieus. "Het is een verrassing. Maar ik beloof je dat je het leuk zult vinden."

Robbie lachte zachtjes, de opwinding begon door zijn aderen te stromen. Hij voelde zich als een kind op kerstochtend, vol verwachting voor wat de avond zou brengen. Het idee om gewoon even weg te zijn van alle stress en zorgen voelde als een zegen.

Na een korte wandeling arriveerden ze bij een klein, knus restaurant aan de rand van de stad. De gevel was versierd met twinkelende lichtjes en het geluid van zachte muziek sijpelde naar buiten. Robbie keek verrukt naar Matthy. "Dit ziet er geweldig uit!"

Matthy glimlachte trots. "Ik dacht dat het wel iets voor ons zou zijn. Laten we naar binnen gaan."

Binnen werden ze begroet door de warme gloed van kaarslicht en de geur van heerlijk eten. Het restaurant was gezellig en intiem, met knusse tafeltjes en zachte achtergrondmuziek. Robbie voelde meteen een gevoel van rust over zich heen komen, alsof hij eindelijk even kon ademen.

Ze werden naar hun tafel geleid en namen plaats, hun handen nog steeds verbonden. Robbie keek om zich heen, zijn hart vervuld van dankbaarheid. Het voelde als een eeuwigheid geleden dat hij zich zo ontspannen en gelukkig had gevoeld.

Matthy pakte de menukaart en keek Robbie met een twinkeling in zijn ogen aan. "Wat wil je bestellen, liefje?"

Robbie keek naar het menu, zijn maag knorde bij de heerlijke gerechten die werden aangeboden. Hij koos voor een gerecht dat hij al lang niet meer had gegeten, en Matthy bestelde iets soortgelijks.

Terwijl ze wachtten op hun eten, begonnen ze te praten over alles en nog wat. Ze lachten om herinneringen uit het verleden, deelden hun dromen voor de toekomst en spraken openhartig over hun gevoelens. Het voelde als een bevrijding om eindelijk weer echt te kunnen genieten van elkaars gezelschap, zonder de constante druk van Robbie's mentale gezondheid.

Toen het eten arriveerde, genoten ze van elke hap, de smaken dansend op hun tongen. Het eten was verrukkelijk, maar het gezelschap van elkaar was nog beter. Robbie voelde zich gelukkiger dan hij zich in lange tijd had gevoeld.

Na het eten besloten ze om nog een wandeling te maken door de stad, hand in hand terwijl ze genoten van de rustige avond. Ze stopten bij een ijssalon en deelden een ijsje, lachend en kletsend alsof ze de enige twee mensen op de wereld waren.

Toen ze uiteindelijk weer naar huis liepen, voelde Robbie een diepe dankbaarheid in zijn hart. Het was een avond geweest vol geluk en vreugde, een moment van pure vreugde te midden van alle chaos en pijn.

Thuisgekomen nestelden ze zich samen op de bank, de warmte van hun liefde omhulde hen als een deken. Robbie voelde zich vredig en tevreden, zijn hart vervuld van liefde voor Matthy en dankbaarheid voor dit moment van geluk.

Matthy legde zijn arm om Robbie heen en keek hem liefdevol aan. "Bedankt voor deze geweldige avond, liefje," zei hij zachtjes.

Robbie glimlachte en drukte een tedere kus op Matthy's lippen. "Ik kan me niet herinneren wanneer ik me voor het laatst zo gelukkig heb gevoeld. Dank je wel, Matthy, voor alles."

Samen zaten ze daar, hand in hand, genietend van elkaars gezelschap en de warmte van hun liefde. Het was een moment van puur geluk, een herinnering dat zelfs te midden van de donkerste dagen het licht altijd ergens te vinden is. En voor Robbie en Matthy was dat licht elkaar.