Gecemin Güneşi

5.Bölüm "Yalan"

" Hadi nesli acele et" kapının önünde durmuş neslinin ayakkabılarını giymesini bekliyordum. kamera kayıtlarına bakacağımız için aşırı aceleyle hareket ediyordum neslide durmadan sakin olmamı söylüyordu ama bunun mümkün olmayacağını oda çok iyi biliyordu." Geldim hadi gidelim"

Nesliyle birlikte maraton koşusundaymışız gibi koşar adımlarla bakkala girdik. Ahmet amca bizi görünce başını kaldırarak şaşkın bir ifadeyle " güneş iyimisiniz kızım" diye sordu.

Gülümseyerek "iyiyiz Ahmet amca senden bir şey rica etmeye geldik" dedim. Ahmet amca sevecen bir tavırla " iste tabi elimizden ne gelirse" dedi.

" Şey senin kamera kayıtların bize lazım Bir bakabilir miyiz "dedim. Ahmet amca kaşlarını çatarak "Ne oldu eve hırsız falanmı girdi aman Allah korusun" dedi telaşlı telaşlı.

"Hayır hayır hırsız girmedi sadece" derken nesli söze girdi       "mahalladeki insanların ne sıklıkla bu bakkala girdiğine bakıcaz buna görede bir karşılaştırma yapıp en çok alışveriş yapılan bakkala bir ödül verilecek " dedi. Kabul etmeliyim çok ikna ediciydi şu an ben bile ikna oldum    "ya öylemi ne verilecek miş" nesli biraz düşünerek "onu bilmiyoruz ödülü kazanan öğrenir artık ama büyük bir ödülmüş" dedi.  Ahmet amca " neyse tamam gelinde göstereyim" diyerek bilgisayardan görüntüleri açtı. Ahmet amca uzun süre bilgisayar da uğraştıktan sonra bize dönüp " görüntüler kaybolmuş nasıl oldu anlamadım" dedi. 

Şaşırarak   " ama bu nasıl olur" dedim. ahmet amca " valla kızım kusura bakma silinmiş elimden birşey gelmez bak görüyor musun ödülü de kaçırdık " dedi şuan o kadar sinirliydimki kendime engel olamayıp " şuan tek derdimiz ödüldü değilmi yani bunca aksiliğin içinde senin  ödülün gitti Allahım ya " diyerek dışarı çıktım. İnsanların bu kadar bencil olmalarına dayanamıyorum Dünya'da bı ton sorun var adam ödül gitti diye üzülüyor. Dışarıda beklerken neslinin konuşmalarını duyabiliyordum.   " Kusura bakmayın bir sürü yere gittik hepsinde de silinmişti ondan bu kada sinirli "  diyordu. Sonra dışarı çıktı. bende onu beklemeden hızla yürümeye başladım nesli koşarak yanıma geldi    " güneş adamın hiç bir suçu yoktu biliyorsun değilmi " dedi . " Biliyorum ama orada kamera kayıtları ortada yok gelmiş ödül diyor ya" dedim bağırarak 

"Sakin ol herkes duyacak" sinirle nefesimi vererek nesliye baktım. Nesli tebessüm ederek " merak etme pes etmek yok " dedi. Dayanamayarak ona sımsıkı sarıldım oda bana sanırım buna gerçekten çok ihtiyacım vardı.

"Ooo arkadaş sarılması ha " nesliyle birbirimizden ayrılarak arkamızı döndük, Luka! Yine Mi O neden her yerde  karşıma çıkıyor bu çocuk   " aynen arkadaş sarılması sen onu boşver de sen neden sürekli benim karşıma çıkıp duruyorsun beni takip mi ediyorsun yoksa?"  Luka bır anda kahkaha atarak gülmeye başladı göz ucuyla nesliye baktım oda dudaklarını birbirine bastırmış gülmesini engellemeye çalışıyordu bu  daha da sinirlenme me neden oldu. Kaşlarımı çatarak " yeter gülmeyi bırak ben ciddiyim " dedim. Luka bir anda ciddileşerek "Saçmalama lütfen seni neden takip edeyim" dedi.   "Bilemiyorum artık onu da sen söyle " dedim   " kusura bakma ama dünyada tek kızda kalsan seni takip edeceğimi sanmıyorum " dedi. Bu sefer aşırı sinirlenmiştim tam öne doğru bir adım atıp işaret parmağımı ona doğrultmuştum ki nesli omuzuma dokunarak kulağıma " sakin ol her şeyi anlayacak kendini ele veriyorsun " dedi. Sinirle hızla parmağımı indirip ondan uzaklaştım. Nesli Luka ya dönerek   " neyse duyduğuma göre bu mahalleye taşınmışsın "  Luka bir süre nesliye cevap vermek yerine bana uzun uzun baktı üzülür gibiydi endişeli gibi bu bakışa hiç anlam veremedim ama sormadım da ardından lukanın gözlerine baktım.  Hızla gözlerini kaçırıp nesliye döndü    " evet oldu öyle şeyler"  dedi  " siz okula mı gidiyorsunuz "   nesli " yani gitmeye çalışıyoruz diyelim " dedi. Bense onlara hiç bakmayıp yerdeki asfaltı izliyordum.   " Bende gidiyordum okula isterseniz beraber gidelim".  ben cevap vermeden yerdeki asfaltı izlemeye devam ettim ve neslinin vereceği cevabı bekliyordum. İkiside uzun bir süre konuşmayınca sonunda gözlerimi asfalttan ayırıp onlara baktım. İkiside bana cevap vermemi ister gibi bakıyordu.   "Yani bence gelmesinde bir sakınca yok sonuçta gelme desem bile aynı yolda yürüyeceğiz yani yanımızda yürümesinin hiç bir şey değiştireceğini düşünmüyorum"   dedim.  Tamam kabul bu sefer sert çıktım hemde baya, ama bana  söylediği o sözden sonra bu ona azdı bile. Nesli, lukaya sen onun kusuruna bakma gibisinden şeyler söyledi yolda yürürken bır anda dayanamayarak aklımdaki o soruyu sordum. " Senin kardeşin gelicekti ama öyle bir şeyler demiştin" diye sordum. Luka sırıtarak " ve Güneş hanımın siniri merakına yenik düşer" diyerek dalga geçti. Gözlerimi devirerek.  

   " sen söyleyecek misin"  diye sordum. luka ellerini teslim oluyormuş gibi havaya kaldırdı " Tamam tamam hemen sinirlenme evet gelecek hemde bir iki güne " nesli şaşırarak " aaa öylemi kaç yaşında?" diye sordu.   " sizinle yaşıt o yüzden o da bizim sınıfa gelecek "  anladığımı belli edecek şekilde başımı salladım ve konuşmamız orada bitti sonrasını zaten biliyorsunuz okula gittik derslere girdik falan okul çıkışı neslide benimle birlikte bizim eve geldi bir kaç eşyası kalmış onları alacaktı. Ama annem tabiki gitmesine izin vermedi .nesli 'akşam yemeğine kalabileceğini fakat sonrasında gitmesi gerektiğini söyledi ' annemde ' pekala bu seferlik öyle olsun ' diyerek kabul etti. Akşam yemeğine kadar nesliyle odamda sohbet kavramı içerisinde dedikodu yaptık. Sonrasında yemek için aşağıya indik. Nesliyle birlikte masaya otururken Anneme bakarak  "yine döktürmüşsün eee kimin annesi" dedim. Babam gülerek " yine kendine pay çıkarttı ee annesi kim" dedi. Hep birlikte gülmeye başladık yemek yerken gözüm içeceklere takıldı su yoktu sanırım annem koymayı unutmuştu ve bende biraz susamıştım. Şimdi söylersem annem hayatta kalkmama izin vermezdi. En iyisi kimseye bir şey söylemeden direk masadan kalkmaktı . ama masadan kalktığımda daha arkamı dönmeden annem " nereye" diye sordu " E susadım anne su içmeye"  annemin itiraz edip ayağa kalkmasını beklerken o " banada getirirmisin kızım " dedi yani tabiki evde gece gündüz oturan biri değildim anneme her konuda yardım ederdim ama annem sofra konusunda Aşırı hassastır su almak için bile olsa kimseyi kaldırmaz bu yüzden birazcık şaşırmıştım " getiririm " diyerek mutfağa girdim tam suları almış arkamı dönmüştüm ki bir ses duydum bir erkek sesi gibiydi duyduğum kelime ise 'kurcalama ' oldu ve adeta kanımı döndürdü korkudan bardakları yere düşürüp çığlık attım. Nesli ve babam koşarak yanıma geldi babam" güneş iyimisin! ne oldu kızım"  diye sordu. nesliyse elimden tutarak beni camlara basmamama dikkat edecek şekilde mutfaktan çıkardı. Ardından annem geldi "Güneş ne oldu"  dedi ağlamaktan konuşamıyordum çok korkmuştum sesim titreyerek  "bı=bir ses duydum" dedim. Babam kaşlarını çatarak" ne sesi ?" diye sordu ağlayarak " bilmiyorum" dedim. Annem" kedi falandır kızım korkma sen " dedi Babam " yinemi ya bu ne böyle apartman görevlisi ile konuşalım ne olup bittiğini öğreniriz " dedi. annem başını sallayarak nesliye dönüp "kızım sen istersen git artık geç oldu bu saatte Mehmet seni bırakır " dedi. Nesli başını sallayarak " güneşle biraz daha kalayım da sonra giderim " dedi.  Sonra birlikte beni odama çıkardılar. Annem beni yatağıma uzandırıp " iyimisin ?" Diye sordu. Başımı salladım " ama çok korktum" dedim. Annem bir süre düşünür gibi yeri izledikten sonra bana döndü " kızım tam olarak duyduğun ses nasıl bir sesti" diye sordu " bilmiyorum tam anlamadım" dedim. " Peki duyduğuna emin misin"  kaşlarımı çatarak " tabiki eminim yalanmı söyleyeceğim" dedim.

"Güneş dünde duydun kimse yoktu bu gün yine duydun ve yine kimse yoktu kızım endişeleniyorum." dedi yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirip "ha ha ha anne yalanmı söylüyorum" dedim " kızım hayır tabiki yalan söylediğini söylemiyorum ama böyle hastalıklar var sende çok iyi biliyorsun "  Anneme şok içinde baktım göz yaşlarım benden izinsiz yanaklarımdan süzülürken ne yapacağımı bilemez halde ellerimi saçlarıma daldırdım. " Anne şaka yapıyorsun değilmi bunu bana nasıl söylersin " dedim.  annem yanıma gelip " hayır kızım tamam unutalım böyle bir şey söylemedim say " diyerek bana sarılmaya çalıştı onu iterek " lütfen çıkarmısın" dedim.  annem itiraz etmeye kalksada kabul etmedim ve onu odadan çıkarıp sinirle yatağa oturdum " neymiş hastaymışım sen benim yaşadıklarımı bilsen delirirdin" diyerek sinirle konuşuyordum o kadar sinirliydimki neslinin burada olduğunun bile farkına sonradan vardım. Ona dönerek " ne dediğini duydun mu olmayan şeyler duyuyormuşum tabi bileklikte yoktu notta yalandı nesli sende bir şey söylesene " dedim cevap vermedi yere baktı, kolunu tutum " nesli lütfen ya hayır" yaşlar gözümden bir bir akarken nesli bana döndü " bak sana inanıyorum, yalan söylediğini düşünmüyorum ama kutu var dedin içinde bileklik var dedin yoktu" lafını keserek " ama kaybolmuş dedim ya" dedim  elini havaya kaldırarak"  dur , bölme " dedi " biri gelmiş kutu koymuş kimse yok ,sesler var diyorsun kimse yok yani ne düşünmemi bekliyorsun " dedi. İnanamadım kardeşim gibi gördüğüm en yakınlarımdan biri bile bana bunu söylüyorsa diyecek tek bir sözüm bile yok "peki" diyerek odadan çıktım. Yolum bulanıktı göz yaşlarım biraz daha aksa belki göl olurdu denizleri aşardı. kalbim acıyor o akşam nesliyi ya da annemi hiç görmedim tüm günümü odamda göz yaşlarımla geçirdim...

Evet bölümü nasıl buldunuz? Umarım beğenmişsinizdir. 

Nadire 💜 Ceren