_______________
" අභී තාම නැගිට්ටෙ නැද්ද හේෂව් පුතා...."
" ම්ම්...නැහැ...අන්කල්...අභී නැගිට්ටම අපි කොහොමද එයාට වෙච්ච දේවල් කියන්නෙ..."
අන්තිම ටික කියද්දි හේෂව්ට ඇඬුනා..එයාට හිතාගන්න බැරිවුනා අභී නැගිට්ටම නෙතූෂ් ගැන අහද්දි එයාලා මොනවද කියන්නෙ කියලා...බ්ලාස්ට් එකෙන් පස්සෙ නෙතූෂ්ගෙ බොඩි එකවත් හොයාගන්න බැරිවුනා කියලද...මිශෙල් අභීවත් අරගෙන කෙළින් ම ආවෙ වෙන කොහෙටවත් නෙවේ හේෂව්ලගෙ ගෙදරට...තාම අභීට ඇහැරුණේ නැහැ...මිශෙල් අභීව එක්ක ඇවිත් හරියට ම විනාඩි දහයකට විතර පස්සෙ අපාර්ට්මන්ට් එක බෝම්බ් එක නිසා කුඩේ කුඩු වෙලා යද්දි අනිත් හැමෝම හිතුවෙ නෙතූෂ් ඒකෙන් මැරෙන්න ඇති කියලා...ශේන් මේ සිද්ධිය දැනගත්ත වෙලාවෙ ඉඳන් හේෂව්ට තුරුල් වෙලා අඬාගත්තු ගමන්මයි...එයාට දරාගන්න බැරිවුනා නෙතූෂ්ට වෙච්ච දේ ගැන...
" අයියා...අඬලා වැඩක් නැහැනෙ...එයා ආපහු එන්නෙ නෑනෙ..."
" ඇත්තටම නෙතූෂ් එතන හිටියෙ නැද්ද මිශෙල්..."
" නැහැ හේෂව් අයියෙ...මන් කිවුවෙ අභී එතන වැටිලා හිටිය නිසා මන් එක්ක ආවෙ...මන් හිතුවෙ නැහැ ඇතුළෙ කවුරුත් ඉන්න ඇති කියලා...එහෙමනම්....එහෙමනම් මන් කොහොමහරි එයාවත් බේරගන්නවා..."
මිශෙල් බොරුවට අඬන ගමන් එහෙම කියද්දි සාරා ගිහින් එයාව සනසන්න එයාගෙ පිට අතගෑවා...
" ඇත්තටම මට එයාව බේරගන්න පුළුවන් උනානම් මන් එයාව බේරගන්නව...ඇත්තමයි..."
" හරි හරි දුව.....දැන් වෙච්ච දේවල් වෙලා ඉවරයි...දුව සන්සුන් වෙන්නකො...!"
________
අහ්....ඇයි මට මගෙ ඔලුව නිකම් පුපුරන්න වගේ දැනෙන්නෙ...මට දැනෙන්නෙ මගෙ ඇහි පිහාටු එකිනෙකට ඇලිලා වගේ...ඒත් මන් කොහොමහරි ටික ටික මගෙ ඇස් දෙක ඇරගත්තා...මන්...මන් මේ කොහෙද ඉන්නෙ...ඉන්න...අභී...අභී එයා කොහෙද...ම-මගෙ අභී...එයා කොහෙද...මන් හිටියෙ රූම් එකක් ඇතුළෙ...ඒකත් ඇඳක...ඒත්...මේ කොහෙද...මන් හිමින් හිමින් නැගිටලා ඒ රූම් එකෙන් එළියට ගියා...හ්ම්ම්...පුංචි උනත් පිළිවෙළ ගෙදරක්...ඒත් මේ කොහෙද...සමහරවිට...සමහරවිට මේකත් අභීගෙ මෝඩ වැඩක් වෙන්නැති...සමහරවිට මාව ආපහු මොහොකට හරි සප්‍රයිස් කරන්නද කොහෙද මේ හදන්නෙ.....
YOU ARE READING
~අනුරාගික සිත්~ || TK Nonfiction || ✔️
Non-Fiction" දන්නවද අභී..! එයා හරියට වැස්සක් වගේ...!" " වැස්සක් !?...'' '' ඔව් වැස්සක්...එයාගෙ ආදරෙත් හරියට වැස්සක් වගේ...කාලයක් මාව ඒ වැස්සෙන් තෙම්මලා....එයා යන්නම ගියා..! මගෙ ජීවිතේ කාන්තාරයක් කරලම..!" " මට බැරිවෙයිද ඒ වැස්ස වහිනකම් බලාගෙන ඉන්න කාන්තාරයට වැට...
