Tedirgin adımlarla okulun kapısından içeriye girdi Zeynep. Levent bey elini omzuna götürdü ve:
-Hadi bakalım Zeynep bugün senin için bir milat. O çok istediğin, çokça hak ettiğin eğitim hayatına adım atıyorsun. Başarılı olacağına dair inancım çok yüksek. Anneni kafana takıp derslerinden geri kalma. Yakın zamanda mahkemesi olacak ve yanına gelecek. Güzel günler sizi bekliyor. Biz her zaman yanınızdayız.
Nasıl olur da annemi düşünmezdim. Aldığım her nefeste, baktığım her yerdeydi. Ama o da şuan yanımda olsa sıkı sıkı sarılır "hadi karakuzum Allah zihin açıklığı versin, dersinden başka bir şeyi kafana takma yavrum" derdi. Toparlandım ve benden bir cevap bekleyen Levent amcaya döndüm:
-Önce Allah'a sonra size güveniyorum Levent amca. Savcı Evren ile beni nasıl o zindandan kurtardıysanız annemizde aklanması için elinizden gelenin fazlasını yapacağınıza eminim. Şey Levent amca, bir haber var mı (gözlerini kaçırdı) Cüneydden bir haber alabildiniz mi?
-Araştırıyoruz Zeynep. Henüz bir iz bulabilmiş değiliz. Surlarda bulunan cübbesi yaşadığına dair tek elle tutulur veri. Atlamamış ama sanki kuş olup uçmuşcasına bir kayboluş. İçini ferah tut. Bulacağız...
