"Nasıl aşarım pişmanlık dağlarını
yeniden bir nil olup taşar mıyım çöllere
kim giydirir başıma tacını nihayetin
kim takar bileğime hürriyet künyesini
karada balık gibi nasıl yaşarım, söyle"
Surların üstünde akan trafiği izlerken aklına gelen dizeleri mırıldanıyordu Cüneyd. Bir nefes daha çekti sigarasından ciğerlerine ve dumanını üfledi soluk İstanbul semasına. Bugün İstanbul sanki içi gibi karanlık içi gibi kasırgaya gebeydi. Kapşonunu iyice yüzüne doğru çekti.
-Selamün aleyküm Cüneyd Efen... Cüneyd, o okula başladı bugün. Levent bey kendisi bizzat bıraktı okula. Keyfi yerinde gözüküyordu. Biraz bekledim ama teneffüse çıkmadı. İstersen...
-"Tamam Bahadır!"
O uzun cümlelerin piri Cüneyd artık konuşacak derman bulamıyordu dilinde. Surların ucuna doğru ilerledi. Ayaklarını tam sınırda bir ileri bir geri hareket ettirdi. Gözlerini kapatıp başını semaya dikti.
"Atlayayım mı Cüneyd......"
