-Ben Zeynep Tezel. Adıyamanlıyım....
-Yarışmacı arkadaşlara başarılar diliyorum.
Kapıda ki çocuk konuşmuştu yine. Bir kahkaha sesi yankılandı sınıfın içerisinde . Zeynep başını mahcup bir şekilde öne eğmişti. Gözleri doldu. Öğretmen:
-Ömer, özür dile arkadaşından çabuk. Bu ne laubalilik. Ömer gözlerini devirdi ve camdan dışarı baktı. Öğretmen devam etti:
-Sessiz olun sizde. Geç Zeynep boş bulduğun bir yere otur bakalım kızım.
Zeynep tek oturan kişilere baktı 2 tanesi erkekti onların yanına oturamazdı. Sarı saçlı kızın yanına doğru ilerledi:
-Oturabilir miyim?
-Gel Zeynep, tabiki. Ben Ela tanıştığımıza memnun oldum. Sımsıcak bir gülümseme ile elini uzatmıştı. Zeynep hemen elini uzattı ve içten bir gülümseme ile karşılık verdi.
