Bir Umut~VeyKen

İnsanoğlunun Kaderi

Arkadaşlar 141. Bölümdeki piknik sahnesinin değiştirerek yazılmış bir bölüm olucak. Şimdiden çok heyecanlıyım. Umarım yazabilirim. Satır arasında yorum yapmayı unutmayınız!

Bu dünya yetme dünyası değil, bu dünya çekme dünyası. Çekmediğine şükür edeceksin...
              
                                                                                                                                     Divane

İnsan kaçabilir mi? Korkularından, kaderinden, yaşayacaklarından, yerinden yörüngesinden kaçabilir mi?

İnsanı en çok geçmişi ve yaşadıkları yaralarmış. Bu bir tecrübe belki de değil. Bilmiyorum... Çünkü bildiğim tek şey hiç bir şey bilmediğim...

İkili yataklarına yatıp arkalarını döndüler. Odanın sessizliğiyle içlerindeki düşünceler birbirine karışıyordu. Kenan aklına gelen fikri söylemek için arkasını döndü.

Veysel'i bir süre yokladıktan sonra uyumadığına emin olmuştu.

-Veysel, abicim uydun mu?

-Uyku tutmadı ki.

Veysel önüne döndü. Abisinin ona bir soru soracağı belliydi.

-Yarın diyorum, ailecek pikniğe mi gitsek?

-Valla orası sizin bileceğiniz iş. Beni nereye koyarsanız ben orda dururum. Başka çarem mi var zaten?

Veysel Kenan'ın bu lafı sevmediğini biliyordu. Ama yine de kullanması Kenan'a garip gelse de üstüne fazla gitmiyordu.

-Ayrıca, tüm Kaya ailesi olarak mı, yoksa sadece bu evdekiler mi?

-Sen nasıl istersen abicim.

-Eğer gideceksek hep birilikte gidelim olmaz mı? Zaten benim Yusuf ve Yağmur'a ayrıyeten başka piknik sözüm var.

-Tamam o zaman yarın ben haber veri-

Kenan sözünü bitirmeden telefonu çaldı. Arıyan hastaneydi.

-Kenan Bey, hakkınızda açılan dava sonucunda mesleğinizden uzaklaştırma aldınız.

-Ne- Ne kadar süre?

-1 ay kadar bir süre boyunca mesleğinizi icra edemeyeceksiniz.

-Tamam teşekkür ederim.

-Rica ederim, iyi geceler.

Kenan şaşkın bir şekilde telefonu komidine bıraktı.

-Abi hayırdır, bir şey mi oldu?

-İşten uzaklaştırma almışım.

-E daha düne kadar bir şey yoktu? Nasıl yâni bir an da mı oldu?

-Eski bir hastam verdiğim ilaçlar dışında başka ilaçlar kullanmış. Yaptığımız ameliyatta hayatını kaybetti. Amcası bana bir kere daha dava açtı. Ama öyle korkulacak bir şey değil.

-Sen şimdi işe gitmiyecen mi abi?

-Bir süreliğine evet. Hem senle biraz vakit geçiririz. Olmaz mı?

-Olur abi. Hem senle daha çok konuşacaklarımız var.

Kenan Veysel'e gülümsedi. Ardından ikiside tekrar rahat bir pozisyon alıp uykuya daldılar.

****************

Sabah olduğunda tüm aile her zamankinden daha erken kalkmıştı. Yağmur çoktan hastaneye gitmişti. Amcasının yokluğu garip gelse de mecburdu.