"Bana birini hatırlatıyorsun.."
"Kimi?"
"Kendimi, Chuuya' nın seni öğrencisi olarak alması komik."
"Benzemek isteyeceğim son kişi bile değilsin."
"Bunu biliyorum."
Elimdeki pembe pastel boyayla çizdiğim çiçeğin yapraklarını boyarken dün yaşananları düşünüyordum. Atsushi-kun' nun ifadesi aklıma gelince istemsizce güldüm. Beni öyle gördüğünde resmen dehşete düşmüştü. Muhtemelen mafyada çalıştığımı söylemiş olmama rağmen beni hala yetim hanedeki o masum kız zannediyordu. Yani, iki gün önceye kadar.
"Neye gülüyorsun Zurin-chan?"
Elise baktım ve gülümsedim.
"Hiç bir şey Elise."
Elise omuz silkti ve tekrar resmine döndü.
Sabahın köründe Elise odama dalmış ve canının sıkıldığını beraber resim yapmak istediğini söyleyip beni sürükleyerek buraya getirmişti. Mori masasında dosyalara bakarken biz yerde oturmuş mal gibi resim çiziyorduk.
"Bir, iki , üç!"
Elise ile resim çizdiğimiz kağıtları aynı anda kaldırıp birbirimize gösterdik. Elise' in kağıdını alıp inceledim. İki adam çizmişti. Birinin etrafı kırmızı boyayla boyanmış ve gözlerine çarpı işareti konulmuştu. Yanındaki siyahlar içindeki adam ise üzgün bir şekilde ona bakıyor gibiydi. Dejavu yaşamış gibi ürperdim.
"Çok güzel olmuş Elise."
"Senin ki de öyle Zurin-chan."
Etrafında ağaç ve çiçekler mezar taşı resmini bana çevirdi. Gülümsedim ve remini ona geri uzattım. Eliyle bana doğru iterek, tatlı bir sesle konuştu.
"Sende kalsın Zurin-chan."
"Teşekkür ederim."
Onu kırmak istemediğim için kabul ettim. Resmi katlayıp cebime koydum.
Resim yapmaya devam ederken dizime uzanan Elise' nin uyuyakaldığını fark ettim. Bu tatlı görüntüsüne tebessüm ederek onu kucağıma alıp koltuğa yatırdım. Son kez Elise' i izleyen Mori'ye bir bakıp odadan çıktım.
⸻ ⸻ ⸻ ⸻ ⸻ ⸻ ⸻ ⸻ ⸻ ⸻ ⸻ ⸻ ⸻
Yine mafyanın en alt katındaydım, burayı gerçekten sevmiyordum. Ama inadım inat beni bir şekilde buraya getirmeyi başarıyorlardı.
Akutagawa-san kollarından zincirlenerek duvara asılmış adama yeteneği ile işkence ederken sırtımı kolona yaslamış yerde oturarak telefonumla oynuyordum. Adamın yalvarışları etrafta yankılanırken yakınıma sıçrayan kanlar ile biraz geri çekildim. Acıyla çığlık attığında rahatsızca ona baktım. Madem acı çekmek istemiyordu neden konuşup hemen ölmüyordu ki?
