He's My Detective, I'm His Agent

I'M BACK

I'M BACK

•••

"That was so cool!" I rolled my eyes for the nth time ng marinig nanaman ang pagkakamangha ni Lyle. Napapa-iling nalang ang mga seryoso kong kasama dito dahil napaka-ingay. Nandito pa rin kasi kami sa plane at patungo na ng Pilipinas.

After we made sure that the hijackers were captured and the people were safe ay umalis na kami.

"Ate, bakit di mo naisip na magprivate plane nalang?" takang tanong ni Allana sa akin na bingyan ako ng maiinom. I also removed my disguise since ang team at si Lyle lang naman ang kasama ko.

Akala niya ba di ko yun naisip? Eh, matagal ko ng naisip na dapat nagprivate plane nalang ako. Pero sige, dahil mukhang wala naman ako sa katanuan kahapon, sige sisisihin ko nalang ang sarili ko kong bakit nagpakahirap pa ako kahapon.

"I don't know." sabi ko nalang. Napagod ako sa araw na to, at nasabak pa sa bakbakan ng wala sa oras. I swear, I'll fucking open my own airlines.

Bibilhin ko nalang siguro yung airlines na yun. Ang pangit eh! Pagagandahin ko yun. Papa-unlarin at lalagyan ng mas secure na security.

"Girl, does Adrian know about us?" Tanong ni Bea na kaka-upo lang sa tabi ko. She is sipping her wine like the usual. Isang mabagal na tango ang sinagot ko.

"How?" I rolled my eyes to her follow-up question.

"Obviously, I didn't tell him. He just knew. Like, he already knew from before we even broke up." sagot ko.

"OMG, remember those times when you always find time to escape from him? Siguro you did not make it more convincing kaya nalaman." Masama kong tiningnan ang kaartehan ni Bea. I even make faces dahil sa kakonyohan nito. Naiinis niya akong tiningnan.

Eh, ka-arte-arte!

I remembered how stupid I was when I kept on making excuses noon paman para sumabak sa mga mission. I was so active in my highschool years and college days. Kaliwa't kanan ang aming mga misyon. May delikado, may pure pagbabantay lang at kong ano pa. Pinagsabay ko pa talaga ang pag-aaral sa pagiging secret agent. We even created a band noon para mapadali ang mission.

SPARKS was originally a cover up band sa isang misyon noon, pero bigla nalang kaming sumikat at nakagawian na namin noon. Kaya noong college na mas sumikat pa ang banda ay nagdecide akong magdisguise ng pagiging nerd dahil para may private life pa ako. Kahit na pulutan ng mga bullies, basta may privacy. Kasali pa nga noon si Lyle sa pagiging bully, eh alam niya namang ako. Pinagtripan pa ba naman ako?

Nakaboarding school kasi ako kasama ni Mico noon, sa Martins International University. Ang school na yun ay pagmamay-ari nina Mico kaya naman doon kami nag-aral. Ittong iba naman nasa Agency lang nag-aral. Isa rin naman kasing top international university kaya puro mga elites ang nag-aaral. Meron din itong Secondary Education na ang tawag ay Martins Academy.

The beauty of disguising is, they don't know how powerful I was when I'm wearing those clothes. They just think na isa akong lampa at pwede ng tapak-tapakan. Eh kasi naman, mga spoiled rich kids yung mga students doon.

Minsan noon sa mga misyon namin, nabibisto nga ako ni Lyle at kong ano-ano nalang yung irarason ko kapag nahuli ako. Meron ngang isang instance na nagkaface-off kami sa isang mission. Siya bilang isang detective, ako bilang secret agent. Hinabol ba naman ako kahit alam niyang hindi niya ako maabutan.

He even called me vigilante noong one time at nangakong huhulihin raw ako balang araw.

But, kahit pa noon, hindi niya ako pinagsabihan kong ano ang gagawin ko. He was just there observing me, at hindi pinigilan kong ano pa man ang gagawin ko. And that was enough.