He's My Detective, I'm His Agent

My Reason

My Reason

•••

"Kate"

Napatigil ako sa pag-iyak ng marinig ang boses niya. Tiningnan ko ang dalawang taong nakatingin na sa kanya. Na parang alam nilang nasa likoran ko na ito kanina pa. Unti-unti akong lumingon.

"Kanina ka pa?" tanong ko. Tumango ito.

"Narinig mo lahat?" I asked again. Tumango nanaman ito.

"I'm sorry Lyle." tanging sambit ko.

He ran towards me and hugged me. I never expected this. I never thought that he would hug me now that he knew.

"Shh, wala kang kasalanan." sabi nito. Mas-umiyak ako sa naging sabi nito.

"I killed your mom," I whispered.

"You didn't." sabi nito

"At baka papatayin din kita." I pushed him away.

"Wag kang lumapit sa akin. Delikado ako. Baka mamamatay ka din ng dahil sa akin." I saw how he smiled.

"Kate. I love you." Nagulat ako sa sinabi nito.

"Pero– Hinding-hindi na yun magbabago." Napangiti nalang ako. He motioned to Bea and Mike to leave, at umalis naman ang dalawa. They even smiled at me before going.

Pina-upo niya ako.

"Tell me, bakit mo ako iniwan?" tanong nito. I sipped the water he gave me before I sighed to give me the courage to answer him.

Matagal ko ng gustong sagutin niyan, pero wala akong lakas ng loob.

"After I was shot. I was rescued by my team." simula ko.

That was 5 years ago. When everything changed.

"I was in a comma for three weeks. Then I woke up, unable to move and didn't remember anything. Sabi nila ay sinabi daw nila sayo na lumipat ako ng bansa sa panahong nagluksa ka sa pagkamatay ng mama mo. Pero ang totoo niyan, ay natutulog lang ako." Kita ko ang gulat sa mga mata nito.

He was not informed that I was with his mom noong namatay ito. Sabi nila ay wala akong kahit anong dalang panlaban sa panahong yun. Sabi nila ay nagbigay lang ng distress call ang tattoo ko sa likod noong malapit na akong lamunin ng dilim. A tattoo which we all have as an agent.

"I did not remember anyone Lyle." sabi ko

"You mean you had amnesia?" Tumango ako.

"Hindi ko kilala yung parents ko, sina Mico, mga kuya ko." sabi ko

"Pati ikaw, hindi kita nakilala." pumiyok ako. Pinipigilang umiyak ulit.

"Then one day after I woke up, pinasyal ako ni kuya sa training field ng mga agents kasi baka raw matandaan ko ang buhay ko. At tama nga siya. Nang makarinig ako ng putok ng baril galing sa mga newbies na nagtratraining sa pagbaril ay biglang bumalik lahat ng ala-ala ko sa inyo lahat." patuloy ko.

"Then they questioned me about what happened. Pero wala akong maalala sa nangyari. It's like it was erased. Yun lang ang hindi ko maalala. Pero nagmadali akong puntahan ka. Sabi ng papa mo ay nasa puntod ka raw ng mom mo. Nagtanong pa nga ako nun kong bakit may puntod ang mom mo, kaya sinabi nilang namatay nga ito."

Because they did not tell me what happened. I knew something happened pero di ko alam na namatay pala ang mom niya.

He was listening to me intently.

"So I rushed over the cemetery and saw you. You were crying in her grave. Lalapitan sana kita eh, pero hindi ko nagawa." Tumingin ako sa itaas.

"May kasama kang babae. Yinakap mo, kaya napag-isipan kong umalis nalang."