Uni
"အာ့..နာနေပြီလွှတ်ပေးလို့.."
ဟန်စစ်က စွဲညို့လက်ကို တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ကာ ကားနားအထိ ဆွဲခေါ်လာတာဖြစ်သည်။
"မင်းငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း.."
ဟန်စစ်က စွဲညို့ကိုကားထဲတွန်းထည့်ကာပြောလိုက်သည်။
"ခင်ဗျား..!"
"စပွန်ဆာကငါ့တစ်ယောက်တည်းနဲ့မလုံလောက်သေးဘူးလားဟမ်!"
"ခင်ဗျားဘာတွေပြောနေတာလဲ..ကျွန်တော်က လူမှုရေးအရ.."
"မလုပ်နဲ့! ဘယ်ယောင်္ကျားနဲ့မှပြောစရာမလိုဘူး မင်းလိုချင်သလောက်ရရင်ပြီးနေတာပဲ့မဟုတ်လား.."
"ခင်ဗျား..ကျွန်တော့်ကိုအဲလောက်ထိန်းချုပ်စရာမလိုဘူး.."
"ဘာ!..မင်းတွေ့မယ်ငါနဲ့!"
ဟန်စစ်က အကြောများထောင်ထအောင်ပင် စိတ်တိုနေကာ မောင်းသူနေရာအမြန်ဝင်ထိုင်ပြီးစမောင်းတော့သည်။
"မလိုက်ဘူး..တံခါးဖွင့်ပေး!"
"ငြိမ်ငြိမ်နေပြီး လိုက်ခဲ့!"
ဟန်စစ်က သူ့ကိုမနာခံတဲ့သူကိုဆို အရှင်မထားတတ်ပေ။
'ဘုရားဘုရား...ငါ့ကိုငါးမန်းစာ ကျွေးတော့မှာများလား..မင်းဘာတွေလုပ်မိပြီလဲစွဲညို့ ဒီလိုလူကိုမှပြန်ခံပြောခဲ့တာလား!'
"အင့်..လွှတ်ပါလို့.."
ကားရပ်သည်နှင့် ဟန်စစ်ကစွဲညို့လက်ကိုဆွဲကာအပေါ်ထပ်ခန်းထဲအထိ ခေါ်လာသည်။
"မင်းကငါ့ကိုအာခံရဲတယ်ပေါ့လေ..လာခဲ့စမ်း.."
ဟန်စစ်ကစွဲညို့ကို ကုတင်ပေါ်တွန်းချလိုက်သည်။ စွဲညို့က အမြန်ထကာ ပြေးဖို့လုပ်သော်လည်း ဟန်စစ်က ထပ်တွန်းချသည်။ ပြီးနောက်သူရဲ့ခါးပတ်ကိုဖြုတ်ကာ စွဲညို့လက်နှစ်ဖက်ကိုပူးကိုင်ကာ ချည်လိုက်သည်။
ထို့နောက်သူရဲ့လီးကြီးကို အတွင်းခံထဲမှဆွဲထုတ်ကာ စွဲညို့လည်ပင်းတည့်တည့်ပေါ်တက်ခွပြီး လီးကြီးဖြင့် စွဲညို့မျက်နှာကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်သည်။
"ဟင့်အင်း..မလုပ်ပါနဲ့..ဟင့်.."
မာတောင့်နေတဲ့အရာကြီးဖြင့် စွဲညို့ရဲ့ဖြူဖွေးတဲ့မျက်နှာလေးကို ရိုက်တာကြောင့် အနီစင်းတွေပါပေါ်လာတော့သည်။
