𝗷𝗶𝗻𝗞𝗼𝗼𝗸 𝗦𝗛𝗢𝗧𝗦

Shot 1: بابونه

_آوردیمش قربان.

با شنیدن صدای یکی از افرادش آهسته از روی صندلی بلند شد و نگاهش رو از منظره روبروی دیوار شیشه‌ای دفترش گرفت.

_بیارینش‌ داخل.

درحالیکه دکمه باز شده سر آستینش رو میبست گفت و وقتی سرش رو به سمت مخالف میزش چرخوند،تونست جسم مچاله شده‌ای که چشم‌هاش از اشک برق میزد و چسب بزرگ روی دهانش به سکوت وادارش میکرد رو ببینه.

مرد کت و شلوار پوشی که از پشت یقه پسرک لرزان گرفته بود اونو به سمت مبل وسط اتاق کشوند و تقریبا روی اون پرتش کرد که با غرشی خشم‌آلوده از طرف رئیسش مواجه شد:

_باهاش درست رفتار کن!.

محافظ با کمی مکث سرش رو به سمت مرد خم کرد و درحالیکه دست‌هاش داخل هم پیچیده میشد،جواب داد :

_..عذر میخوام قربان.

_بیرون باش.

مرد با احترام کوتاهی از اتاق خارج شد و در رو بست.

مرد میتونست لرزش بدن پسر مو مشکی دست‌بسته و اسیر روی مبل رو ببینه و همین به اخم غلیظش دامن میزد.

دست‌هاش رو داخل جیب‌هاش فرو برد و با قدم هایی آرام و طوری که انگار هیچ عجله‌ای نداره در اتاق قدم برداشت.

_خب خب خب..میبینم که بازم اینجایی‌.

پسر با سری افکنده به زیر طوری داخل مبل جمع شده بود که جثه‌اش رو کوچکتر جلوه میداد و هیچ قصدی برای نگاه کردن به رئیس کیم نداشت.

_و باز هم نگاهتو میدزدی..

صدای برخورد کفش‌های واکس خورده‌اش با سطح چوبی زمین در اتاق می‌پیچید و انگار هر قدمش رعشه‌ای به جون اون پسر می‌انداخت.

_نگاه دزدیدن میتونه هم از شرم باشه.‌.و هم هیجان.
و یا حتی برای پنهان کردن دروغ‌.
یا شاید هم..

وقتی روبروی پای پسر زانو زد و چونه‌اش رو به مهمان‌نوازی انگشت‌های کشیده‌اش دعوت کرد،
میتونست قطرات اشک چکیده شده روی گونه‌های پسر رو ببینه.

_شاید هم از ترس باشه..مگه نه موش کوچولو؟

هق آرومی از که از گلوی پسر بیرون پرید و در دم بخاطر بسته بودن دهانش خفه شد،پوزخندی روی لب‌های مرد پدید آورد.

_و تو میدونی چیکار کردی که حالا بوی ترست داره خفه‌ام میکنه.

انگشت‌هاش با ظرافت گونه پسر رو نوازش کردن و در انتها وقتی چسب رو از روی دهان پسر کشید،نتونست از دردش جلوگیری کنه و آخ بلندی از مو مشکی شنیده شد.

_همیشه همینقدر نازک نارنجی بودی پسر جئون.

جونگکوک با نگاهی اشک‌آلود و آغشته به بهت به مرد روبروش که بدون نگاه کردن بهش سرخی ناشی از کنده شدن چسب رو لمس میکرد،خیره شد.