Karanlık Hayatlar

1 Bölüm

Good morningggg hayat! Sabah uyanmışım yeni bir gün falan filan. Enerjimi kimse sorgulamasın lütfen. Evet bendeniz Psikolog Nil Alacakaya. Bir sorun olursa gelin arkadaşlar çekinmeyin beraber ağlarız. Bir abim var Asker. Adı Poyraz. Şuan Hakkari de. Annem, Ayşe. Edebiyat öğretmeni. Birde babam var Ahmet. Yaptığım hiçbir şeyi beğenmeyen, beni hep hor gören bir babam var.

Odamın kapısının çalmasıyla o tarafa döndüm. Annemdi.

Benim Nil'im uyanmış mı bakim? Diyerek geldi ve şapur şupur öpmeye başladı. Yüzümü buruşturup "Anne lütfen söyle öpmeyi bırak nefret ediyorum ayrıca huylanıyorum da." "Sus bakim anneye karşı gelinmez." Diyerek yalandan kızmış gibi kaşlarını çattı ve biranda gıdıklamaya başladı.

"An-ne dur. Ay d-dur. Ay yeter." Gülmekten kesilen nefesimle kesik kesik cümlelerim birbirine karışmışken annem durdu. Bende vesselam çok şükür derin nefes aldım.

"Yeter çok uyudun hadi kalk geç kalacaksın." Diyerek yine azarlama mooduna geçişte bulundu.

"Anne babam evde mi?" Yüzüne acı bir tebessüm yerleşti. "Hayır birtanem evde değil. Hadi hızlı ol çay soğudu." Diyerek odadan çıktı ve ben de derin bir nefes aldım. Babam evde olduğu zamanlar geriliyordum. Hep kavga olan bir ailede büyümek gerçekten kötüydü. Tamam babam şiddet uygulamıyordu evet ama psikolojik şiddeti fazlaydı. Bazen kendi kendime diyordum keşke dövseydi belki yaraların izleri geçerdi o zaman. Ruhumda açtığı yaralar hiç kapanmıyor. Hoş gerçi kapatmak için çaba bile harcamıyor.

Düşüncelerden sıyrılıp yataktan kalktım. Üzerimi giyinip annemle mükemmel ötesi bir kahvaltı yaptım ve kliniğe geçtim.

Aklıma abim gelince telefonu elime alıp mesaj yerine girdim.

Kime;PARA BANKAM💸❤️

Abilerin bir tanesiiiii
Şşşt lan baksana buraya!
Sen nasıl bir hayırsızsın be insan bir der bu gardaşım ne yapıyor ne halde bir sorayım.
Yok ama sende öyle şeyler.
Sen kim beni düşünmek kim.
BİR DAKİKA OLDU VE SEN HALA CEVAP VERMEDİN Mİ?
Tamam öyle olsun sevme sen beni!

Ona trip atmaya bile kıyamıyorum ki. Gerçekten o iyi ki var. Annemgil kavga ederken biz abimle odaya geçerdik. Beraber silahçılık oynardık. Sonra ondan sıkılır benim için evcilik oynardık. Bazen düşünüyorum da abim olmasaydı ben ne halde olurdum diye. Cidden o iyi ki vardı ama. Tekrar mesaj kutusuna girdim.

Kime;PARA BANKAM💸❤️

Öhm öhm şaka be Abi.
Trip atarmıyam ben sanaa.
Özledim seniii görüntülü konuşalım mıı?
Hadi ara valla şaka yaptım trip atar mıyım ben sana hiç?
Ayıp sen beni hiç tanımadın mı?

Koskoca 1 yıl olmuştu. Sadece telefonda görüşüyorduk. Yıllık izin de kullanmıyordu. Odun işte ne olacak. Burnumda tütüyor gerizekalı. Kapının çalmasıyla pardon direkt açılmasıyla kafamı telefondan kaldırdım. Tam söylenmeye girişip

Siz nasıl odama kapıyı çalmadan giriyorsunuz-

Sustum. Susuyorum. Susacağım. Dilim lâl oldu. Bana kal geldi. Ben kaldım öylece. Karşımda Abim vardı. Evet o burnumda tüten gerizekalı. Gözlerim doldu. Gelmiş miydi? Hayal falan değildi değil mi?

En sonda kendimi tutamadım bir hıçkırık kaçtı boğazımdan.

"A-abi." Konuşamadım. Gelmedi devamı. Gelmişti sonunda. Buradaydı. Koşarak aynı zamanda tökezleyerek kucağına atladım. Evet ciddi ciddi atladım. O kasları boşuna yapmamıştı nede olsa taşısın bir zahmet.

"Abim, bana baksana sen." Deyip sandalyeye oturdu. Ben hala kucağındayım arkadaşlar. Yok hayır bırakamam. Yüzümü ellerinin arasına aldı.

"Ağlama güzelim bak geldim işte." Deyince ben tabi durmuyorum daha çok ağlamaya başlıyorum evet benden beklenecek hareket bunlar. Kafamı omzuna koydum ve daha beter ağlamaya başladım. Çünkü özlemiştim. Bir yıldır sadece telefonda görüyordum ben onu. Şimdi acısını çıkartmiyim mi yani? Burnundan güldü. Abim diye söylemiyorum vicdansız çokta güzel gülüyor.