Opia |yarı texting|

3. bölüm

"Gece beşik mi salladı bu kız yine?"

"Bakın ben diyorum kesin doğurdu bu inanmıyorsunuz."

"Abartma Batu."

"Batu'ya hak veriyorum."

Kafamda dönüp duran sesler yüzünden uykum bölünürken usulca kafamı sıradan kaldırıp dağılmış saçlarımı yüzümden çekerek görüş alanımı sağladım. Çok sevgili arkadaşlarım tepemde toplanmış bana bakıyorlardı.

"Noluyor ya?" Diye sordum uykulu çıkan sesimle.

"Cinsiyeti ne?" Batuhan'ın oldukça ciddi duran yüz ifadesiyle sorduğu soru afallamama sebep oldu.

"Ne?"

"Cinsiyeti ne diyorum! Bunca zamandır nasıl bizden saklarsın!?" Dedi bu defa yapay bir kızgınlıkla. Anlamsızca diğerlerine baktığımda hepsinin yüz ifadesi normaldi.

"Yine ne saçmalıyorsun Batu?" Dedim bıkkınlıkla.

"Bebek işte! Cinsiyeti ne?" Tek kaşım havalanırken hâlâ olan bitene hiçbir anlam yükleyemiyordum. Etrafımda bir tane normal insan olmaz mıydı?

"Ya ne bebeği ne cinsiyeti!"

Derin bir nefes verdi. "Senin bebeğinin!" Ağzım bir karış açılırken diğerleri gülmeye başladı. Muhtemelen yüzümde oluşan aptal ifadeye gülüyorlardı. Arkadaşlıklarımı gözden geçirme vaktim gelmişti sanırım.

"Nereden çıktı bu?"

"E hep uyuyorsun. Göz altların mosmor, doğru düzgün ne yiyorsun ne de içiyorsun, zombi gibisin. Bunların hepsi yeni doğurmuş kadın belirtileri."

Olabilecek en ciddi ifademle suratına baktım komik miydi yahu? "Yine çok komiksin Batuhan." Dedim gözlerimi devirerek.

"Batuhan ve komik olmayan şakaları." Dedi Ayaz ona takılarak.

"Görüyorsunuz bu çocuk beni aşırı kıskanıyor."

"Aynen kanka ondan." Dedi Ayaz sırıtarak.

Batuhan ağzını açıp bir şey daha söyleyecekken sustu ve bakışları suratıma indi. Beni yana doğru ittirip yanıma kurulduğunda bir elini omuzuma atmıştı. Defne de sıranın üstüne otururken Sera'yla Ayaz diğer yanımda duruyorlardı.

"Anlat bakalım ne derdin var?" Diye sordu Batuhan.

Gözlerimi ovuştururken onu cevapladım. "Bir derdim yok."

"Bu olmamış halin mi? Yaşayan bir ölüden farksızsın Yıldız. Her zaman ki hallerinden eser yok, eski seni istiyoruz." Sıranın üstünde oturan Defne konuşmuştu bu defa.

"Bakın gerçekten ben iyiyim bir derdim yok." Dedim hepsine teker teker bakıp gülümseyerek.

"Ne kadar zayıfladığının farkında mısın?" Dedi yeşil gözlerini dikmiş bana bakan Ayaz.

"İştahım son zamanlarda." Dedim kısılan sesimle.

Yanımda oturan Batuhan omuzumdaki kolunu kullanarak beni kendine çekti ve sıkı sıkı sarıldı.

İstemsizce gözlerim dolarken bende tüm gücümle onu sardım. "Her zaman yanında olduğumuzu ve her ne olursa olsun bizimle paylaşabileceğini biliyorsun değil mi?"

"Biliyorum." Diye fısıldadım çatallaşan sesimle.

Birkaç dakika daha öyle durduktan sonra. "Yeter kemiklerimi kıracaksın." Demesiyle gülerek ondan uzaklaştım ve ıslanmış gözlerimi sildim.

"Ben gerçekten iyiyim bazen geceleri uyumayıp ders çalışıyorum ondan dolayı uykusuz oluyorum ve enerjim olmuyor. Yemek konusunda ise dediğim gibi iştahım yok."