Kelebek // Sirius Black

Bölüm iki: Yalnızlık

Atlantis bakışlarını kızdan çekip elini saçlarına geçirdi. Eskiden ağlamak ne bilmezdi, şimdiyse gülmeyi unutmuştu.

Tanıştıkları gün Evan Emily'e çok kızmıştı. Ama o gün korktuğu için kızmıştı. Kız kardeşine bir şey olması düşüncesi 15 yaşında ki Evan'ı ölesiye korkutmuştu.

Sadece bir sene sonrasını hatırladı Atlantis. Bir sene sonra o çocuktan eser kalmamıştı. Bir keresinde Emily'nin "Korkuyorum Atlantis, babam gibi bakıyor." dediğini hatırlıyordu.

Emily her şeyden çok babasının bakışından korkardı. Ve bunu en iyi Evan Rosier biliyordu. Emily'i tehtid ederkende, yüzüne yüzüne bir aptal olduğunu bağırırkende.

~

Sene 1973 - Emily
Rosier Malikanesi

"Sana kırk kere söyledim! Tek yapman gereken onlardan uzak durmaktı!"

Emily ağlamaktan şişmiş gözlerini abisine çevirdi. "Annem senin yüzünden bu kadar sinirleniyor. Ne zaman vazgeçeceksin Emily?"

Fiona arkadaşlarının Emily'nin doğum günü için gönderdiği mektupları be hediyeleri görmüştü. Şuan hepsi şöminede yanıyordu.

"Asıl sen ne zaman kendine geleceksin?" diye sordu hıçkıra hıçkıra. "Ne değişti Evan ne değişti?"

"Ben değil, sen değiştin." Evan ellerini saçlarına geçirip şömineye döndü. "Eskiden kanı bozuklarla arkadaşlık etmiyordun."

Emily hayretle sırtı dönük olan çocuğa baktı. "Doğru söylüyorsun, eskiden kanı bozuklaklarla arkadaşlık etmiyordum, kimseyle arkadaşlık etmiyordum. Çünkü babam beni eve kapatıyordu!" Nefesi kesilirken devam etti. "Sen benim sadece arkadaşım değil, herkesimdin. Şimdi niye hiçkimsemmişsin gibi davranıyorsun?"

Evan cevap vereceği sırada içeri giren babaları ile iki çocukta irkildi. "Ne bu görültü?!" Emily bu senaryonun devamını çok iyi biliyordu.

Evander Emily'nin kolunu sıkıca tutup diğer eliylede boynunu kavradı.

"Onuda kendine benzetmeye çalışma!"

Boynunu tutuşu sıklaştığında Emily elinde olmadan parmaklarının ucuna kalktı. "Bu seni son kez uyarışım, bir dahakine bu kadar şanslı olmayabilirsin."

Emily'nin gözlerinin dolmasına sebep olan kesilen nefesi değil arkasına bile bakmadan giden abisiydi.

Evander Emily'i serçe geri itip odadan çıktı.

Emily keşke şimdi James olsaydı dedi. Bana sarılır, korurdu.

Keşke şimdi Remus olsaydı dedi. Herşeyin yoluna gireceğini anlatır, çikolata verirdi.

Keşke şimdi Atlantis olsaydı dedi. Ortalığı birbirine katar beni buradan götürürdü.

Keşke şimdi Peter olsa dedi. Hiçbir şey yapamasa bile onunla birlikte ağlardı.

Keşke şimdi Sirius olsa dedi. Onun varlığı bile yeterdi.

Ama hiçbiri yoktu. Koca evde tek başınaydı ve herkes ondan kurtulmak istiyordu. Kolunda ki çizikler ve bacaklarında ki morluklar ise bunun en büyük kanıtıydı.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Şey- BSJSKWKQKQBSBSBD

Biliyorum yine kısa oldu ama olsun
Bu bölümü bı elli kere yazıp yazıp silmiş olabilirim. Eğer aklımdakileri yazabilsem çok güzel olacak...

Nasıl beğendiniz mi?

İyi gecelerr💋