BÖLÜM 7 MEKTUP

154 6 2
                                    


Taburcu olanı 1 hafta geçiyordu. Hala ağrım hafiften vardı ama can yapmıyordu eskisi kadar.  Valizimden kendime

Şimdiyse elimdeki fotoğrafa bakıyordum valizimi en küçük gizli cebinden çıkmıştı. Babam ve benim fotoğrafım hafiften kan olmuştu. Fotoğrafın arkasından da not yazılıydı bir türlü cesaret edip okuyamamıştım öyle fotoğrafımızı bakıyordum. Tabii bir yandan da gözyaşı döküyorum onu da unutmamalı.

 Tabii bir yandan da gözyaşı döküyorum onu da unutmamalı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

((((Arkadaşlar fotoğraf bu ))))













































Saat gece nin 1 idi

Sonunda cesaretimi toplayarak okumaya başl

adım...

Sevgili Balım

Aselim Balım Bal peteğim benim eğer bu mektubumu okuyorsan artık yanında olamayacağım demektir.

Bilmiyorum belki Valide Sultan sana bu mektubu Asker olduğunda veya şimdi şehit haberini alınca mektup eline geçer geçmez okuyordur

İnşallah askersindir babanın yolunda ilerliyorsundur benim güzel  kızım

Biliyorum size pek fazla vakit yıramadım belki beni kötü birm.

Ama her ne olursa olsun ölmüş olsam bile senin kalbinde ben varım biliyorum.

Tabii başka lavuk yoksa

Kızım asker olmaktan hiç bir zaman pişman olmadım olmayacağımda.

Annene de sahip çık benim cesur kızım ancak anneni sen ayakta tutabilirsin.

Asker olacağın zaman annen seni engellemeye çalışacak belki de umutlu olacak ama hiç bir güç seni Vatan davasından vazgeçilmesin

Çok da fedakârsın en son sana çikolata pardon çokolat aldığımda yarısını bana yarısını da annene vermiştin.

Aselim Balım Buğdayım Bayrağım Vatanım Kalbim eğer sana istediğin gibi bir babalık yapmadıysan özür dilerim bücürüğüm belki bunu okuyorken büyüksün belki de küçük ama sen hep benim bücürüğüm   olarak kalacaksın

Sevgilerden seni ömrü boyunca seven hep sevecek olan baban diğer adıyla kahrama nın

Arılar bal yapar sen benim kalbimi yaptın güzelim

Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum gece nin 1 inde kimse yoktu yanımda annem de zaten uzakta her gün görüşsekte
Yalnızdım hep öyle kalacaktım  gittim çok küçük olan balkonumda oturdum oturdum ağladım ağladım kendimi karanlığa hapsettim

4 saat sonra
Saat 5 di

Hiç uyumamışım şu an kim beni bu halde görse ergen derlerdi ama benim sizin onların gibi bir hayatım olmadı bir ara 1. Sınıftım öğretmen herkesin babasının yaptığı mesleği soruyordu sıra bana gelince de

-  Aselcim senin baban ne iş yapıyor

öğretmenim benim babam kahraman

Dedim

Sınıftaki herkes

- nasıl yani senin baban süper Man mi ya da Batman mi

Ben de

-  hayır benim babam hepimizi arkadaşlarıyla koruyan bir asker

Dedim

Bir kişi de

-  ıyyyy senin baban şimdi seni hiç sevmiyordur ara sıra tek eve geliyordur seni sevmediği için hem senin baban çabuk ölecek bizim babalarımız da uzun uzun yaşayacak bizimle çok oyun oynayacak

Dedi ben de sınıfta ağlayamaya başladım ama nasıl ağlıyorum şimdiki gibi öğretmen de

-  Aselcim arkadaşların şaka yaptı bir git elini yüzünü yıka da gel hadi

Demişti saate Tekrardan baktım 5 buçuktu kalkıp elimi yüzümü yıkayıp formamı giydim aynadan kendime baktığımda göz altlarım ağlamaktan şişmiş ve morarmış yüzümün renki atmış korktum kendimden cidden

Aşağıya inmeden önce fotoğrafı yastığımın üzerine koyarak çıktım Yemekhaneye indim

______________________________♡_______________________________

Evetttt arkadaşlar bir günde tam tamına 3 bölüm atıyorum tatilde olduğuma rağmen

4. Bölüm de gelir bugün

Sizleri çoooook seviyorummmmm

Sağlıcakla kalın

Tarih =10/06/2024

KİM BU ASKERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin