Bağ (+18)

19

İçim dışım darmaduman, saçım başım düzgün...

Öyleydi içimde çığlıklar atan o küçük kıza rağmen araladım uzun süredir kapalı tutmaya çalıştığım gözlerimi, belki de olmam gereken yer burası değil iken kendimi fazlasıyla zorlamamın bedeliydi. Karnımda oluşan küçük ağrı ile elimi üzerine şiddetle bastırarak acısını sıktığım dişlerimin arasında haps etmeye çalıştım, bedenim sarsılıyor gibiydi. Başım dönüyor dengemi odağım ile yitiriyordum kesik kesik nefesler alarak arkama doğru baktım bir şeyler ispat etmek niyetinde gibiydim. Gözümden akan yaş sessizce burnumun kenarında durmuş iken yavaşça dudağıma doğru süzüldü göz pınarlarımdan aldığı destek ile, kalp atışlarım yavaşlamış her atışında daha fazla acı vücuduma yayılıyor gibiydi. Gözlerine baktığım koyu kahve gözlerin sahibi adam sessizce başını eğdiğinde dişlerimi sıkarak tekrar döndüm önüme. Birleşmiş ellerine baktığımda yavaşça düştü gözlerim, ağır ağır geriye döndüm. Sineye çekmek artık alışkın olduğum bir şey değil miydi? Sessizce köşeme çekilerek acımı sessizce çekmek.belirgin bir şekilde adım attığım anda göğüs kafesimden gelen çatırtı sesiyle acıyla merdiven başlığına tutundum.

Çoğu göz gördü belki bu halimi ama kimse yaklaşmadı bana, nefesimi yavaşça vererek acıyı içime gömmeyi tercih ederek kaldırdım kafamı. Kimsenin yaklaşmama sebebi de belli olmuştu, irislerim gecenin en acımasız ve göz alıcı kızıllığına dönmüş iken onlar için çekinme hatta nefret duygusu uyandırmıyor muydum? Solmuş tenime doğru indirdim gözlerimi. Bedenime sözüm geçmezdi ancak fısıldadım kendi kendime