Sabah olduğunda burnuma gelen pis koku ile uyandım, yorgun ve bitkin halde yavaş yavaş gözlerimi açtığımda bir depoda olduğumu anladım etraf acayip pis kokuyordu ve rutubetliydi. Sonra bana doğru yaklaşan adamı gördüm oldukça cesur ve heybetli görünüyordu. Yanıma geldiğinde; "Beni niye buraya getirdiniz benden ne istiyorsunuz" Dedim. Adam ise sadece; "Seni istiyorum güzelim sen benim olacaksın! " "Birincisi ben senin nereden güzelim oluyorum ikincisi beni burada zorla tutamassın hem seni Emir bulurs-" Ben daha sözümü bitirmeden konuştu "Emir bulursa nolur bana ne yapabilir ki güldürme beni ayrıca seni burada istediğim kadar tutarım." Sesi biraz fazla yükselmişti. "P-peki bana ne yapacaksın" Hem sesimin titremesinden hemde korktuğumu anladığında "Merak etme sana istemediğin sürece dokunmam ama beni kızdırırsan canını yakarım" "... " "DUYDUN MU BENİ!" "T-tamam" "Tamam şimdi ben çıkıyorum buradan kaçmaya çalışırsan kesinlikle bunu deneme bile dışarda bir sürü koruma var." "Dur bir dakika" "Gene ne oldu" "Peki ismin ne öğrenebilir miyim? " "İsmim Eymen soyadım KOÇ" Ben başımı tamam anlamında salladığım da kapıyı kilitleyip çıktı. "Bu tam bi gerizekalı dışarda bir sürü koruma var zaten nasıl kaçabilirim? " "Seni duydumm! " "Duyarsan duy be ben doğruları söylüyorum" Dedikten sonra ayak sesleri hızla uzaklaştı.
-Yeni Karakter-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu Eymen Koç,18 yaşında kendisi Emir'in eceli düşmanı sinir hastası.
-Emir'den Devam- Her iki arabada hızla uzaklaştığında gözümün karardığını hissettim tam gözüm kapanıyorken bir iki silah sesi duydum o sırada yanıma korumalarım geldi,beni ayıltmaya çalıştılar başaramayınca hemen hastaneye götürdüler.
Gözümü açtığımda hastanedeydim boynum çok kötü acıyordu yanımda korumalarım vardı,bir anda aklıma Zülal gelince hemen ayağa kalkmaya çalıştım kolumda serum vardı onu bile takmadım korumalarım her ne kadar beni yatırmaya çalışsalarda başaramadılar, o sırada içeriye Murat girdi "Abi iyi misin" "İyiyim ama, benim Zülal'i bulmam lazım" "Merak etme abi biz daha sen söylemeden yerini araştırmaya başladık" "Zülalimi o Eymen denen şerefsiz kaçırdı hemen onu bulun! bulduğunuz gibi bana haber verin" "Emredersin abi"
-Zülal'e Bakalım- Akşam olmuştu bile depoda dururken düşüncelere daldım acaba Emir beni kurtarır mıydı ama beni seviyordu kesin kurtarırdı emindim o sırada içeri birisi girdi sanırım Eymen'in korumasıydı; "Hadi patron seni aşağıda bekliyor akşam yemeği yenecek!"bunu sert bir şekilde söylemişti, ve hemen yanıma gelip ellerimi ve ayaklarımı çözdü. " Ya ben gelmezsem bana ne yapabilirsin ki?" Diye sordum ama keşke sormaz olaydım adam bana doğru yaklaşacakken adamın özel bölgesine bir tekme attım, adam bir iki geriledi daha sonra yere yapıştı. Ben orda gülümserken bir anda bize bakan Eymen'i fark ettim ve hemen gülümsememi kestim,Eymen yanıma gelerek. "Benim güzelim erkeklere de sataşırmıymış" "Kapa çeneni be sende bu adam gibi olmak istemiyorsan sussan iyi edersin" "Susmuyorum" Diyerek bana daha fazla yaklaştı o sırada yerdeki adam sürüne sürüne dışarı çıkmıştı, Eymen bana yaklaştıkça ben geri geri gidiyordum en sonunda sırtım soğuk duvara çarptığında durdum. "Beni şu güzelliğin ile deli ediyorsun." Diyerek gözlerime sonra dudaklarıma baktı tabi ben ne yapacağını anladığımda hemen onunda özel bölgesine sert bir tekme attım oda hemen yere düştü, yerde acılar içinde kıvranırken. "Ben sana demiştim bunu istemiyorsan kaşınma diye" "Ben bir şuradan kalkayım sana bunun bedelini çok ağır ödeteceğim lann!"
