အချစ်ဦး [ Z+U] // Completed

အချစ်ဦး ၂ [Z+U]

အချစ်ဦး
အပိုင်း (၂)

အချစ်ဦး
အပိုင်း (၂)

ကိုခန့်က ကျွန်တော့်အချစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း ကျွန်တော်သိခဲ့တဲ့အချိန်က တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်။

အားလပ်ချိန် သူငယ်ချင်းတွေက ရည်းစားတွေအကြောင်းပြောနေကြတဲ့အချိန်ပေါ့။ သူတို့ကောင်မလေးကို ဘယ်လိုချစ်ရကြောင်းရယ်၊ ဘယ်လိုဂရုစိုက်ကြောင်းရယ် ၊ ဘယ်လိုဆုံခဲ့ကြကြောင်းကို ပြုံးပြုံးကြီးပြော​နေကြတဲ့နှစ်ယောက်။
ကျွန်တော့်မှာတော့  အတိတ်ရဲ့ငြိတွယ်ရာပုံပြင်လေးမှာပဲပိတ်မိနေပြီး ဘယ်သူမှရင်ထဲမထည့်နိုင်သေးဘူး။ ဘယ်သူမှလည်း ကျွန်တော့်ရင်ထဲ မရောက်သေးဘူး။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အတန်းထဲကတစ်ယောက်ယောက်ကလည်း ဟဲလေးနဲ့ရဲရင့်အောင်ဆိုထားတဲ့ အချစ်ဦးသီချင်းကိုဖွင့်ထားတယ်။

" မေက ငါ့အချစ်ဦးလေ ။"

ကြည်နူးမှုတွေပြည့်နှက်နေတဲ့အသံနဲ့ပြောလာတဲ့သက်ပြည့်မောင်ကို ကျွန်တော် မျက်ခုံးပင့်ပြီးကြည့်လိုက်မိတယ်။အသံတင်မကဘဲ သက်ပြည့်ရဲ့မျက်နှာမှာလည်း ကြည်နူးပျော်ရွှင်မှုတွေအပြည့်။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲလည်း တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုသတိရမိသွားတယ်။ ကျွန်တော်ပြုံးရုံပဲပြုံးလိုက်မိပါတယ်။
အချစ်ဆိုတာ သက်ပြည့်လို ပေါတောတောနေတတ်တဲ့ကောင်ကိုတောင် ဒီလိုကြည်ကြည်နူးနူးပြုံးအောင်လုပ်နိုင်တာပဲ။

သက်ပြည့်မောင်က ကျွန်တော်အလယ်တန်းကတည်းက ပခုံးဖက်ပေါင်းလာတဲ့သူငယ်ချင်း။ တက္ကသိုလ်မှာပါ မေဂျာတူလျှောက်ခဲ့ပြီး အခုထိပေါင်းနေတဲ့သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးပေါ့။

" ငါ့မှာ မေ့ကို ၈ တန်းကတည်းက သဘောကျခဲ့ရတာ "

ဟုတ်တယ်။ သက်ပြည့်မောင်က  မေလင်းကို ၈ တန်းကတည်းက တိတ်တခိုးသ​ဘောကျခဲ့ရပြီး မရဲတရဲနဲ့လိုက်ခဲ့တာကို ကျွန်တော်မှတ်မိသေးတယ်။ အဲဒီအချိန်တုန်းကတော့ သက်ပြည့်ကစိတ်ကစားရုံပါလို့ ကျွန်တော်မှတ်ယူခဲ့ပေမဲ့ သူတို့အတွဲကအခုထိမြဲနေတုန်းပဲ။

" ငါ မေ့ကို တမေ့တမောငေးလိုက်ရတာဆိုတာလေ... ၉ တန်းရောက်တော့ မေ ငါ့ကိုအဖြေပြန်ပြေးတဲ့အချိန် ပျော်လိုက်တာဆိုတာ "