Beyond The Rules (𝘾𝙊𝙈𝙋𝙇𝙀𝙏𝙀𝘿/Under Revision)

CHAPTER 25

Davina’s Point of View

Yoshio and I have been married for three decades, a journey filled with love, laughter, and the occasional challenge. I can't help but reflect on the past years, which has been particularly good for us. Our relationship has grown stronger, and we've found new ways to support each other in our personal and professional lives.

However, the past year has also brought about a significant change in our lives. I recently started a new job, one that requires a considerable amount of my time and energy. I've found myself spending less time with Yoshio than I would like. I must admit that I've missed the quality time we used to share, whether it was enjoying a quiet evening at home or exploring new places together.

I am working hard to advance my career, not only for my own personal growth but also for the betterment of our lives together.

It's mid afternoon and I decided to make a snack for Yoshio and our kids. I gathered the necessary ingredients, my mind already envisioning the taste of the savory treat.

My two young daughters scampered into the kitchen, their eyes wide with excitement and a desire to lend a helping hand. “Pwede po ba kami tumulong ni Miizumi sa pag gawa po niyan?” Sabay turong sabi ni Mizuki sa mga ingredients na nakalatag sa lamesa.

“No, girls. This is something I want to do for your dad. It's a surprise for him.” Bigla kong naalala yung nangyari nung mga nakaraang araw. Kaya dapat akong bumawi.

“Aw, but we want to see Dad's reaction.” Mizuki pouted her lips.

“I know, but this time I want to do it on my own. Maybe next time you can help me with something else for Dad, okay?” Pilit akong ngumiti sa dalawa kong anak kahit na may nararamdamang kakaiba. Ilang buwan na rin kasi akong hindi dinaratnan kaya parang ang bigat-bigat ng pakiramdam ko.

Nang makita kong umakyat na ang mga anak ko sa kani kanilang kwarto ay agad kong kinuha sa drawer and pregnancy test na binili ko kahapon.

Dahan-dahan kong inilabas sa karton ang maliit na bagay na ‘yon. Dali-dali akong pumunta ng banyo. Kinuha ko ang isang malinis na lagayan at doon sinalo ang ihi ko. Pag katapos ay agad kong kinuha ang dropper at nagsimulang mag patak ng ihi sa parihabang instrumento na gawa sa plastik.

Bawat pag patak ko ang siyang pagdarasal ko na sana’y mag positibo ang resulta nito.

Hindi nga ako nagkamali, sa limang minutong pag aantay ko ay dalawang linya ang lumabas.

Mabilis kong itinago ang pregnancy test kit sa bulsa ko at agad lumabas ng banyo. “Manang Cara?” Tawag ko sa katulong namin.

“Ano ho iyon, Ma'am?” Patakbong sabi nito.

“Aalis muna ako sandali ha? Pakitignan maigi ang mga bata. Nag iwan ako diyan ng makakain. Kumain na lang kayo ng meryenda. Pakisabi sa kanila na ihahatid ko lang ‘to sa daddy nila.” Masayang sambit ko habang inaayos ang lunch bag na gagamitin ko para sa meryenda na ginawa ko kay Yoshio.

Tumango tango naman si Manang Cara at bumalik muli sa pagwawalis sa sala.