ABİLERİM BXB

14

Karanın dediği yerde karanı bekiyordum bana yarım saat sonra görüşürüz demişti ama tam kırk dakikadır onu bekliyordum o sırada uzaktan bana doğru koşan karanı gördüm bu mal niye koşuyordu ki yanıma ulaştıgında

Umut: niye koşuyon knk

Karan: umut umut koş köpek geliyo koş

Ne dememe kalmadan elimi tutup koşmaya başladı arkamıza baktigimda 2 tane kocaman köpek bizi kovalıyordu koşarken bagırarak Karan'a

Umut: gerizekalı ne yaptın da taktın köpekleri peşimize

Karan: knk sadece hoşt dedim ama onlar yanliş anladı beni

Daha hızlı koşmaya başladık en son bizim evin bahçesine girdiğimizde köpeklerle bizle girdi kocaman bir çıglık attıp o zaman ilk gözüme ilişen kişinin kucagına atladım o da beni sıkıca sarmıştı Karan'a baktıgımda ateş abimin arkasına sıgınmıştı ateş abime aşıktı ve bunu belli ediyordu ama benim odun abim bunu anlayamıyordu o sırada babam köpekleri kovmuştu ben ise atladıgım kucak bana rahat geldiği için biraz daha yerleştim ama ferhat abim beni o kucaktan çekerek kendi kucagına almıştı bir dakika kimin kucagındaydım ki ben kim olduğuna bakmak için çeneme ferhat abimin omzuna koydum ve o sırada kızarmaya başladım ben bora abinin kucagına mı atlamıştım kafamı utançla abimin boynuna gömdüm ayaz ise bana bakıyordu abim beni kucagından indirdiğin de hızla ayazın yanına gittim ve yanagını öptüm o da bana sarıldı

Umut: barıştıkmı

Ayaz: hiç küsmedik ki