Why Not?

3

Jisungdan;
Eve geldiğimde güzel bir yemekle karşılaştım.Üstelik ev de topluydu ama korkuyordum çünkü o yabancı hala evde olabilirdi. Korkumu umursamadım. Umursasamda bir faydası olmayacak zaten. Yemeği yedim ve odama çıktım. Uyumak için yatağıma uzandığımda neden salak gibi evimde bir yabancının olduğunu bildiğim halde bu evde yaşadığımı sorguladım. Hemen kalkıp evi aramaya başladım. Hiçbir iz bulamadım ama izlendiğimi hissediyordum. Boşverip uyumaya çalıştım ama uyuyamadım ve çok korkmaya başladım. O kadar korktum ki saatin geç olmasını umursamadan dış kapıya doğru hızlıca yürümeye başladım. Dışarıya çıktığımda hava sıcak olsada üşüdüğümü hissettim. Belki de üşüdüğümden değil koskoca dünyada yalnız olduğumdan titremiştim. Hızlı adımlarım sokakta yankılanırken bu seslere başka bir ses daha karıştı. Bu ses hiç tanıdık değildi.

-Babanın anlattığı kadar varmışsın.

-Merhabalar, babamın arkadaşı mısınız?

-Evet öyleyim. Baban seni bize emanet etti şimdi benimle geliyorsun güzelim.

-Güzelim mi? Sizi tanımıyorum. Benden uzak durun!

-Beni uğraştırma ve beni takip et.

-İMDAT!

Adam kolumu çekiştirmeye başladı. Tam o sırada bir mermi adamın kafasını delip geçti. Etrafıma baktım kimse yoktu. Anlaşılan vuruş yapan kişi çok profesyoneldi. Hızlıca eve doğru koşmaya başladım. Eve vardığımda kendimi tuvalete kilitledim. Soğuk betonun üzerinde ağlarken tutmaya çalıştığım hıçkırıklar beni yormuş ve uyuya kalmıştım.

(...)

Uyandığımda yüzüm şişmişti. Kendimi çok kötü hissediyordum. Korku tüm bedenimi ele geçirmişti ama ben yine de kapandan kurtulmaya çalışan bir fare gibi pes etmeyip çabalamalıydım. Mutfağa girdiğimde yine o güzel kahvaltı ile karşılaştım. Not defteri de masanın üzerinde duruyordu. Defterin açık olan sayfasında "İyi yemelisin yoksa korku ve üzüntünün kahkahaları seni daha fazla delirtir." yazıyordu. Gizemli yabancının biraz psikolojik sorunları olduğunu düşünüp yemeye başladım. Kahvaltı gerçekten güzeldi. Biraz film izledim ama sıkıldım. Bunun üzerine bir deftere başlama kararı aldım. Bu deftere aklıma gelen ilginç düşüncelerin sonucunda bulduğum çıkarımları söze döküp yazacaktım. İlk sözüm evimdeki yabancının yazdığı söz olacaktı çünkü her ne kadar tuhaf gelse de iyi bir söz olduğunu düşünmüştüm. Deftere şunları yazdım;

1. "İyi yemelisin yoksa korku ve üzüntünün kahkahaları seni daha fazla delirtir."
~evimdeki yabancı~

Bunu yazdıktan sonra kendimi yine izleniyormuş gibi hissettiğim için evi yine aradım. Yine birşey bulamadım ama her zamanki gibi burada olduğuna emindim.