Beş Soy

5. Öğretmenlik

İyi bayramlar hurma şekerlerim!

Bayram hediyesi olarak yayınlamak istedim bölümü, yoksa biraz daha sonra atacaktım.

Ve küçük bir yardım istiyorum; kıvırcık saçlı, yeşil gözlü, Lara'mıza uygun bir model önerebilir misiniz? Bu beni çok mutlu eder.

Asel için modelimiz bulundu, onu da medyaya koydum.

İyi okumalarrr^^

🦅🐺🦊🦁🐍

●●●"Çok mutlusundur, her şey yolundadır ancak birden, sanki bu uzun sürmeyecek gibi hissedersin."●●●

“Saçmalama, Asel.”

“Saçmalamıyorum, Lara, biraz eğlenceden asla zarar gelmez.”

“Eğer bu kişiyi tanımıyor ve güvenmiyorsan gelir, hem de çok zarar gelir. Erkeklere güvenilmez.”

“Bir tanem biliyorum ancak biraz rahatlamaya, eğlenmeye ihtiyacın var.”

Derin bir nefes aldım ve “Tamam, konuyu değiştirelim. Sende neler var?”

Birden konuyu unuttu ve yanakları kızardı -her heyecanlandığında böyle olurdu. “Dedektifliğe seçildim! Önce kuramsal sınavlar oldu -86 puanla geçtim- sonra uygulamalı sınavlara girdim. Önce olmadı, bir daha girdim, yine olmadı. Üçüncüde kazandım, dün bildiriyi gönderdiler. Lara, çok mutluyum!” diye heyecanlı bir şekilde hızlı hızlı konuştu. Sonra kahvesini içti, kaşları beğeniyle kalktı. “Türk kahvesi mi bu?” diye sordu. “Çok güzelmiş.”

Güldüm, “Gerçekten mi? Bu çok güzel bir haber, çok sevindim, Asel'im.” deyip “Ve evet, bu Türk kahvesi.” diye ekledim. “Normalde sevmediğim için almayacaktım ama senin için almak istedim.”

Gülümsedi. Mutluluğu gözlerindeki ışıktan ve de etrafındaki güçlü turuncu kırmızı arasındaki enerjiden belliydi -Tilki soyundakilerin enerjileri net olurdu.

“Çok uğraştım ve sonunda bunu yaptım ve bu harika hissettiriyor! Şu an sadece dans edip kahkaha atmak istiyorum!”

Gerçekten çok uğraşmıştı. Her soyun ek eğitimini almıştı -onunla böyle tanışmıştık- ki bunları aynı zamanlarda yapıyordu. Geceleri kütüphanede uyuduğuna tanık olmuştum. Ben ek eğitimi Aslan soyunda matematik üzerine almıştım, ayrıca Tilki soyunda kehanetler üzerine aldığım kuramsal dersler vardı. Burada Eğitmenlik Sınavlarını geçtikten sonra tarih üzerine de eğitim almak istiyordum.

Gözüm birden mutfak tezgahının üzerindeki dijital saate ilişti, saat 13.58’ti. Birden aklıma gelen şeyle kahvemi bıraktım, benim 14.00'te dersim vardı! Asel “Ne oldu?” diye sordu. “Derse geç kalıyorum!” diye konuştum.

Ders saatleri değişmişti, eski düzende bugün dersim olmadığı için unutmuştum. İlk kez ana branşım olan matematik dersine girecektim ancak geç kalıyordum.

Üzerimi değiştirmedim. Sadece hızlıca saçlarımı ördüm ve kitaplarımı alıp çıktım. Neyse ki evim okulun bir sokak aşağısındaydı ve hızlıca gitmiştim. Okula vardığımda saat 14.14 idi. Küçük bir dilek tutup -aynı sayı olduğunda dilek tutma alışkanlığım vardı- sınıfa girdim. Öğrencilerim hemen ayağa kalktı.

“Günaydın çocuklar.”

“Günaydın öğretmenim!”

Oturabileceklerini söyledikten sonra sordum.

“Geç kaldım, bir sorun olmadı değil mi?”

Hep birlikte “Olmadı öğretmenim.” dediler; arkadan bir öğrencimin, Alice'in, sesli bir şekilde “Uslu uslu oturduk.” dediğini işittiğimde gülümsedim.

“Aferin sizlere, şimdi derse geçelim mi?”

~~~~~

Dersten çıkmıştım, ilk dersim olmasına rağmen güzel geçmişti. Binanın kapısında gördüğüm kişiyle durakladım, bu Pars'tı, birini bekliyor gibi görünüyordu ve beni gördüğünde buraya doğru ilerlemesi düşüncemi kanıtladı.

“Lara, merhaba.”

Başımla selam verdim. “Beni mi arıyordun?”

“Evet, derste olduğunu söylediler; ben de beklemek istedim. Dersin bitti mi?”

“Bitti, bir sorun mu var?”

“Hayır hayır, sadece bana şehri gezdirebilir misin diye soracaktım.”

“Üzgünüm ama cevabım hayır olur, yarım saat içinde biriyle buluşmam gerekiyor.” dedim. Bir an afalladı ancak kendini toparladı, başını salladı.

Sonrasında vedalaşıp yanından ayrıldım, buluşmam gereken biri yoktu aslında. Sadece ona güvenmediğim için böyle söylemiştim. Ancak yalan söylemiş olmak istemediğim ve de özlediğim için babaannemi ziyaret etmeye karar verdim. Hem de kütüphaneden öğrencilerime birkaç kitap alırdım. Artık tamamen onlarla ben ilgilenecektim, Göksel Öğretmen emekli oluyordu ve sınıfı ben almak istemiştim. Öncesinde zaten tarih dersine giriyordum bu sınıfta, şimdi değişen şey benim sınıfım olmasıydı.

Bunları düşünürken kütüphaneye varmıştım. İçeriye girip babaannemin yanına gittim. Onunla binanın arkasındaki bahçeye oturduğumuzda ona olanları ve içimdeki hissi anlattım.

Herkes bilirdi bu hissi. Çok mutlusundur, her şey yolundadır ancak birden, sanki bu uzun sürmeyecek gibi hissedersin. Sanki bir şey olacak ve senin mutluluğun yok olacak gibi. Nasıl ve ne zaman olacağını bilmezsin. Sadece olacağını bilirsin.

Babaannem sessiz kaldı. Sonrasında konuştu.

“Bazen böyle hissedebilirsin, güvenmekten korkabilirsin. O an yapabileceğin bir şey yoktur.”

Ardından ekledi: “Ona güvenme.”

🦅🐺🦊🦁🐍

Bölüm biraz kısa oldu, çok çok özür dilerim. Mezuniyettir,
sınavlardır derken vakit ayıramadım; üç günde yazıp bayrama yetiştirmek istediğimden kısa tuttum.

Bölüm hakkındaki düşünceler?

Karakterlerle ilgili "Şu kişiye şu model olabilir." tarzı düşünce ve önerilerinizi de bekliyorum^^

Görüşürüzzzz

-Eda

-16.06.2024-