Bahar'da : AŞK

BÖLÜM 8

Uras'ın elli bellerimde ve karşımda Enver, kulaklarda ise Aras'ın bildiği tüm gerçekler. Aras dediğini yapmıştı. Beni ailemle tehdit etmişti ama Enver'e söylemişti bu ise mahvolucağım gerçeğini değiştirmiyordu. Enver öfkeli gözlerle gözlerim içine bakarken  Uras'ında Enver'e attığı bakışların nasıl olduğunu tahmin ediyordum.

Esma başka bir dertti. Bir insan arkadaşını bu kadar mı önemsemezdi? Bende suçluydum bunca yıl Berra'yı arayıp hatırını sormak hiç aklıma gelmemişti çünkü küstük ama yinede sorabilirdim. Pişmandım, ama Esma onunla küsmemişti ona yardım etmesi çok mu zordu? Tam olarak hatırlamıyorum ama bir 15 ay önce falan Esma ile Berra hakkında konuşmuştuk. O zaman Esma bana Berra bu aralar adet görmüyormuş hastaneye gidicek demişti, hiç rahim kanseri olduğunu düşünmedim. Hamiledir dedim keşke peşine düşseydim. Esma Berra'nın kanser olucağını o 15 aydan önce de biliyordu ama Berra'ya " gel hastaneye gidelim" dememişti.

" Sen bana bunu nasıl yaptın Akasya?" Ben Enver'e ne yapmıştım? Aldatmışmıydım onu? Hayır, aldatmamıştım çünkü biz sevgili değildik. Enver ile aramızda hiç bir bok yoktu.

" Ben sana ne yaptım Enver? Ben sana hiçbir şey yapmadım ki. Bizim aramızda hiç bir bok yok Enver! Anla şunu. Ben sana aşık değilim ve asla olmam da. 2 gün sonra nişanımızın olması bunu değiştirmez."

"Senin benden başkasına aşık olman kurallara aykırı canım."

" Sikerim kuralları! Ben Uras'a aşığım ve Uras'a aşık olucam!"

" Biz çocuk yaparken söylersin bu sözleri."

" Ben seninle aynı yatakta bile yatmam ne çocuğu ya neden bahsediyorsun sen!"

" Kaynanamın sözlerini ne çabuk unuttun."

Derin nefes al ve ver. Derin nefes al ve ver. Annen burada değil Akasya. Baban burada değil Akasya. Kurallar yok Akasya. Sakinleş Akasya. Nefes al Akasya.

" Senden nefret ediyorum Enver."

Tam hastaneden çıkarken aklıma Aylin gelmişti. Enver ve piç kurusu Aras gelince onu tamamen unutmuştum. Bir de Esma, aklım almıyordu bir insan nasıl bile bile arkadaşının ölümüne göz yumabilirdi? Pişman olduğunun farkındaydım ama artık çok geçti Esma " Keşke onu göre göre ölüme sürüklemeseydim" diye düşünse bile hiç bir faydası olmazdı.

Keşke demenin bir faydası yoktu. Çok gereksiz bir kelimeydi. Keşkeler üzerdi. Bu yüzden kendime keşke demiyeceğim bir hayat yaşatmaya çalışıyordum.

Aylin'i hatırladığım için arkama döndüm ama artık savaşacak gücüm kalmamıştı zaten güvenliklerin hepsi çevremizdeydi. Ağzımı oynatarak " Umarım o acıları sende yaşarsın." dedim. Anladığından pek emin değildim ama zaten dediklerimi duyan vardı. O gerekeni yapardı.

Hastaneden çıktığımda arkamdan Uras ve Aslan'ın geldiğinin farkındaydım. Uras aramızdan en sakin olanıydı. Aslan ise benim gibiydi, sinirli ve üzgün bir taraftanda öfke krizine girebilcek durumda. 

Uras elimi tuttuğunda beni bir arabaya götürdü. Arka koltuğa oturduğumda şu anda kimin arabasında olduğumu bile bilmiyordum. Arabanın sürücü koltuğunda adını bilmediğim bir adam oturuyordu. Muhtemelen Enes veya Mert'ti. Bakışlarımdan merakımı anlamış olmalıydı ki " Ben Mert." dedi. " Ben de Akasya." dedim ve başımı cama doğru döndürdüm. Dışarıyı seyrederken dikkatimi çeken hiç bir şey yoktu. Dikkatimi çeken şeyler zihnimin içindeki düşünceler ve arabada çalan Sezen Aksu şarkısıydı.

Sen yıllar önce kaybettiğim ümit
Sen hayata pembe bakan gözlerim
Sen yaşama sevincimdin

Sen ellerinde bahar demetleri
İçim ışık ışık kısaca sen gençliğimdin
Sen ellerinde bahar demetleri
İçim ışık ışık kısaca sen gençliğimdin