tanıdık bi' yerde bul beni
kuğulu'da buluşalım
♡♡♡
yağmur'dan
"ee nereye gideceksin bırakayım seni" diyen tarık'a döndüm. kahvaltı yapmış masayı toparlıyorduk.
"ben bi' telefonda konuşup ona göre söylesem olur mu?" dedim. kafasını sallayarak onayladığında koridora çıkıp yaren'i aradım. yağmur ekin sevgilisinin yanına trabzon'a gittiği için sadece yaren'in yanına gidebilirdim.
ikinci çalışta telefonu açtığında "alo" dememle yaren anında panikle konuştu.
"yağmur sen neredesin ya öldüm meraktan"
"sakin ol iyiyim şey demek için aradım ben... müsaitsen size gelebilir miyim, yüz yüze konuşsak daha iyi olur" kaç senelik dostlarım da olsalar çekiniyordum bir şeyler istemeye.
"ay gel tabi ki, ryan da antrenmana gitti aren ile tekim evde; gel de öğreneyim bir ne derdin var" dediğiyle kocaman tebessüm edip vedalaşarak kapattım telefonu. ardından tarık'a haber vererek onun da hazırlanması ile aşağıya inerek arabaya bindik. tarık'a evi tarif etmem ile yola koyulduk.
♡♡♡
aradan geçen 15 dakikalık zamanda yolculuk sessiz geçmişti. bi' 10 dakikalık daha yolumuz vardı. sormak istediklerim de vardı ama soramıyordum bir türlü. sessizlik devam ederken konuşan tarık'tı.
"kıvranma da sor ne istiyorsan" nereden anlamıştı ki?
"ya ben eve nasıl gittiğimizi hatırlamıyorum. arabaya kadar var sonrası yok"
"uyuyordun çünkü" dedi rahat rahat.
"e eve nasıl gittik o zaman" diye sordum bu sefer.
"kucağıma aldım da gittik" dedi. fazla rahat değil miydi bu adam.
"kusura bakma ya ben çok zahmet vermişim"diye ağzımın içinden konuştum. o ise asla rahatlığından ödün vermeden konuştu.
"sorun değil gerçekten takma bu kadar zor bir zamandan geçiyorsun" aylarca hayatıma ortak olan adamdan daha çok beni düşünmesi bile gözlerimi doldurmaya yetmişti. kafamı dağıtmak istedikçe sürekli kendini hatırlatması da ayrı bozuyordu sinirlerimi. özellikle de değer görmediğim bir adam tarafından aldatılmak daha çok sinirlerimi bozuyordu.
düşüncelere dalmışken koluma dokunulması ile irkilip kendime geldim. araba durmuştu. etrafa baktığımda konuma gelmiş olduğumuzu gördüm. emniyet kemerini açarak tarık'a döndüm.
"ben her şey için teşekkür ederim tekrardan,seninle tanıştığıma da çok memnun oldum" genişçe gülümsedi ve kafasını salladı.
tam arabadan çıkacakken ismimi seslenmesi ile tekrardan ona döndüğümde bir telefon uzatıyordu.
"sakıncası yoksa numaranı alabilir miyim? belki yine dertleşmek istersek diye"
♡♡♡
kurgunun ilerleyişi hakkında görüşlerinizi alabilirim çünkü olmuyor gibi geliyor bana
