Straykids// Geri Diriliyorlar!!! //Zombi

one

Ameliyat esnasında

"Anesteziyi verin"

"Veriyorum, tansiyonu normal nabzı biraz düşük"

"Tamam başlıyorum"

    Hastanın iç kanaması vardı içini açıp kanın geldiği yere bastırıp dikmeşeri gerekiyordu. Ama garip giden  bir şey oldu kadına daha neşter bile deymeden kadının kalbi durmuştu. Ne olduğunu anlamayan doktor ilk başta makinenin bozuk olduğunu kalp atışını algılayamadığını düşündüler hemşirelerin biri elini hastanın kalbine doğru yerleştirdi. Kalbi gerçektende atmıyordu.

    Böyle bir şeyin saçmalık olduğunun farkındalardı hastada olan ama onların bilmediği bir şey vardı. İki göğsün ortasındaki yeri buldu ve sol elini sağ elinin üzerine yerleştirip tuttu. Ve 30'a kadar saymaya başladı.

"1, 2, 3, 4 ,5...."

"Nefes alıyor"

"Ne ama kalbi atmıyor hâla" şaşkın bir şekilde olan biteni anlamaya çalışıyordu.

    Kalp masajı yapan doktor duraksadı. Elini kalbin olduğu yere götürdü. Hastanın zar zor alabildiği nefes sesi duyuluyordu ama Hastanın kalbi atmıyordu.

"Bi-bir dakika bu nasıl gerçek olabilir b-belkide ben anlayamıyorum kalbi atıyor normalde değilmi"

"Ha-"

    Gözleri açıldı. Bembeyaz ve kanlıydı.
Gözleri aniden en yakınındaki doktora doğru döndü. Kalkmak için hanındaki iki hemşirenin yüzlerini tırnaklarıyla çizmişti. İlk hedefi doktor olmasına rağmen yanlışıkla yanındakilerde hayatından etmişti.
    Doktorun boynuna atladı. Doktor hastanın kollarından tutup üzerinden çekmeye çalışıyordu fakat o zaten boynuna bir ısırık bırakmıştı bile. Hasta yüzünden 3 kişi yaralanmıştı ve virüs çok erken yayıldığı için hareket etmekte zorlanıyorlardı.

     Hemşirelerden birisi yere yığıldı. Hemşir yanına koşmuştu onu kaldırmak için doktor çoktan beyaz gözlerini açmış ona doğru geliyordu. Onun dönüştüğü fark etmemişti sadece yardıma geliyor sanıyordu ama aslında hedef kendisiydi. Bir süre sorma içeride yaşayan kimse kalmamıştı. Herkes geri dirilmişti. Ameliyatın bittiğini düşünen hemşire içeriye girmek için kapıyı araladığından içerken kızla koluna yapışan ölüyü halk etmemişti. Kolunu parşaladığını gördüğünde acıyı hissetmeye başlamıştı. Çığlık çığlığa ameliyathanenin orada bağırıyordu ne olduğuna anlam veremeyen insanlar oraya gittiğinde karşılaştıkları manzara karşısında dona kalıyorlardı. Kaçmak yerine canlarını veriyorlardı.

***

"Hyung bizim klip çekimleri bugündü değil mi ne zaman almaya geliceklerdi"

"1 saate burda olurlar"

"Nerde yapılacaktı"

"Şu hastanenin yanında ki geniş alana stant kurmuşlar falan orada yapacaklarmış"

"Anladım hyung"

    Herşeyden habersiz o hastanenin olduğu yere doğru yola koyulmuşlardı. Oraya vardıklarında etraf çok fazla sessizdi. Fazla zaman kaybetmeden çekimlere başlamışlardı ve mecburen fazla ses yapıyorlardı. Bir kaç kez çığlık sesi duyduğunu zannediyordu Bangchan ama kimsenin duymadığını fark edince yanlış duyduğunu düşünüyordu. Tam tekrar kayıt başlayacakken bu sefer herkes net bir şekilde duymuştu o çığlığı.