80 ခုနှစ်မှ ဗီလိန်ရဲ့ ကံကောင်းသောချစ်ဇနီးလေး

အခန်း1

အခန်း 1 ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း

"ချင်းကျို နင်ဒီလိုအရှုပ်အရှင်းကို ဘယ်လိုလုပ်ရတာလဲ၊ စကားတွေ အကုန်လုံးကလဲပြန့်ကုန်ပြီ။  ဆရာမဖြစ်တဲ့  ငါလည်း မထိန်းနိုင်တော့ဘူးလေ၊နင်လုပ်တာ ကျောင်းကို ဘယ်လောက်ထိ ဆိုးဆိုးရွားရွား ထိခိုက်စေမယ်ဆိုတာ နင်သိလား။  စောစော သိခဲ့ရင် ငါနင့်ကို  သင်္ချာ  ပြိုင်ပွဲ ၀င်ဖို့  ဒီကိုခေါ်မလာခဲ့သင့်ဘူး။ပြီးတော့  ရှန်ယိ ရဲ့မိဘတွေကို ရှင်းပြဖို့ နင်ဘယ်လို စဥ်းစားထားလဲ။"

"ဒါက တော်တော်ရည်မှန်းချက်ကြီးတဲ့ မိန်းကလေးပဲ။ လူတွေကို ဘယ်လိုတောင် လှည့်စားရတာလဲ။   အရှက်မရှိချက်"

လီမေ့ ၏ ပါးစပ်သည် ခြောက်သွေ့နေပြီး သူမဘေးနားရှိ လက်ဖက်ရည်အိုးကို ကောက်ယူကာ ရေအေးတစ်ကျိုက် သောက်ကာ သူမရှေ့ နံရံမှာ ရပ်နေသော ကျောင်းသားနှစ်ယောက်ကို ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်နေသည်။

အတိအကျပြောရရင် သူက ချင်းကျို ကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေတာ။

ရှန်ယိ၏မိသားစုသည် ချမ်းသာသောကြောင့်  လီမေ့ သည် စိုက်ကြည့်ခြင်း သို့မဟုတ် စကားပင် မပြောဝံ့ပေ။

အခင်းဖြစ်ပြီးနောက်တွင်၊ ချို့ယွင်းချက်အားလုံးကိုချင်းကျို  အပေါ်တွင်  ပုံချခဲ့သည်။

တည်းခိုခန်းရှိ မီးသီးများသည် မီးမှိန်မှိန် လင်းနေပြီး လေသည် လှုပ်ခတ်သွားသဖြင့် လူတိုင်း၏ မျက်နှာများသည် ရုပ်ရှင်ဟောင်းတစ်ခုကဲ့သို့ အနည်းငယ် မှုန်ကုပ်သွားကြသည်။

ယခင်ဘဝနှင့် တူညီသောမျဉ်းကြောင်းများကို ပြောနေသည့လီမေ့၏ ပါးစပ်အဖွင့်အပိတ်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ချင်းကျိုသည် သူမ၏ယခင်ဘ၀အား အိပ်မက်တစ်ခုဟု ထင်ခဲ့သည်။

ရှန်ယိနဲ့ ကွာရှင်းဖို့ လမ်းစပေါ်ရောက်နေပေမယ့် ရုတ်တရက် ကားမတော်တဆမှုဖြစ်ခဲ့ပြီး မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကို ပြန်ရောက်ခဲ့ပါတယ်။

ဒါက  သူမဘဝရဲ့ အချိုးအကွေ့တစ်ခုဘဲ။

ချင်းကျို သည် သင်္ချာပြိုင်ပွဲတွင် ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်ရန် ဆရာနှင့် အတန်းဖော်များကို ပြည်နယ်မြို့တော်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် စာမေးပွဲဖြေပြီး   အနားယူနေသော   အချိန်တွင်  နားမလည်နိုင်စွာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ သူမနိုးလာသောအခါ ရှန်ယိသည် သူမဘေးတွင် လဲလျောင်းနေပြီး ဆရာမလီမေ့သည် အတန်းဖော်တစ်စုနှင့်အတူ ပြေးဝင်လာခဲ့သည်။