အခန်း 13 တောရိုင်းဟင်းသီးဟင်းရွက်တူးခြင်းနှင့် မှိုကောက်ခြင်း
အဘိုးကြီးချင်း၏ မျက်နှာပေါ်တွင် လေးနက်မှု အနည်းငယ် လျော့ပါးသွားခဲ့သည်။ သူက ရှောင်ထောင်ရဲ့ပန်းကန်ထဲကို ကြက်ခြေထောက်ထည့်ဖို့ တူတွေသုံးပြီး "ကလေးတွေ စားရအောင်ထားလိုက်ပါ၊ ငါမစားတော့ဘူး"
အဘွားကြီး ချင်း ကလည်း "ငါလည်း မစားချင်ဘူး..."
"ဒါဆိုလည်း ဒီကြက်တောင်ပံကို ရှောင်ရှီ ကို ပေးလိုက်ပါလား၊ သူမ ဘယ်လောက်တောင်ပိန်လဲ ဆိုတာ ကြည့်ပါအုံး။ သူမက ရှောင်ထောင်လောက် တောင် အရပ်မရှည်ဘူး" ချင်းကျိုက ကြက်တောင်ပံကို သူ့ညီမရဲ့ ဇလုံထဲကို ထည့်ပေးလိုက်သည်။
အဘွားကြီး ချင်း က မျက်တောင်ခတ်ပြီး သူ့မြေးရဲ့ ပန်းကန်လုံးတွေ ပြည့်နေတာကို မြင်လိုက်ပေမယ့် စကားမပြောဘူး။ ချင်းရှီသည် မစားဝံ့ဘဲ သူ့ပါးစပ်ထောင့်ကို တင်းတင်းပိတ်ထားလိုက်သည်။
ချင်းကျို က တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ "ရှောင်ရှီ၊ စားရအောင်၊ အဒေါ်ကြီးက ငါတို့အတွက် ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ၊ ငါတို့က သူ့နှလုံးသားနဲ့ မျက်ကွယ်မပြုနိုင်ဘူးလေ"
ဖုန်းလန်၏ မျက်နှာသည် မည်းမှောင်သွားသည်။
ချင်းရှီသည် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး စိတ်အားထက်သန်စွာ စားတော့သည်။
သနားစရာကောင်းတာက သူအသားမစားရတာကြာပြီ။
သူ့မိဘတွေ အလုပ်သွားလုပ်ပြီး ပြန်လာတဲ့အချိန်က တစ်နှစ်ကို နှစ်ခါလောက်ပဲ ရှိတာဆိုတော့ အရသာရှိတဲ့ ကြက်ကင်ကို စားရသင့်သည်။
ဖုန်းလန် ဒေါသထွက်လွန်းလို့ သူ့နှာခေါင်းက နှာခေါင်းမဟုတ်ဘူး၊ မျက်လုံးတွေက သူ့မျက်လုံးမဟုတ်တော့သလို ခံစားလိုက်ရပေမယ့် အဖိုးချင်း က သူ့ဘေးမှာရှိနေတယ်။ သူ့ခင်ပွန်း ချင်းကျီချွမ်း က သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး စားရပုံကိုသာ သိသောကြောင့် သူမ ဒေါသထွက်လို့မရပေ။
ထမင်းစားပြီးနောက် ချင်းကျိုသည် အနောက်အိမ်မှ ပန်းကန်ခွက်ယောက်များကို ကောက်ယူပြီး သူ့ညီမကို ခေါ်ကာ ပြန်သွားခဲ့သည်။
YOU ARE READING
80 ခုနှစ်မှ ဗီလိန်ရဲ့ ကံကောင်းသောချစ်ဇနီးလေး
Teen FictionRebirth Part end - 786 This is not my own novel. I'm not permission for this translation. Translator -song
