80 ခုနှစ်မှ ဗီလိန်ရဲ့ ကံကောင်းသောချစ်ဇနီးလေး

အခန်း ၁၄ ဒဏ်ရာရခြင်း

အခန်း ၁၄ ဒဏ်ရာရခြင်း

ချင်းကျို က ဝမ်းနည်းပြီး အားကိုးရာမဲ့သွားသည်။ဘယ်ကို ရောက်သွားလဲ ၊ ဒါပေမယ့် အသားအနည်းငယ်စားရပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ချင်းရှောင်ထောင် က သူမကို အနိုင်မကျင့် တော့တဲ့အတွက် သူ ဝမ်းသာသွားပါသည်။

ကျေနပ်ဖို့ လွယ်လွန်းတဲ့  ကလေးပဲ။

ချင်းကျိုက သူ့ညီမရဲ့ ခေါင်းပေါ်က ဆံပင်လေး‌ေတွကို ကိုင်လိုက်ပြီး "ငါတို့ မိသားစုက အနာဂတ်မှာ ပိုပျော်ရွှင်လာမှာပါ" လို့ ပြောလိုက်သည်။

"ငါ့ညီမရော ငါ့မိဘတွေရော အနာဂတ်မှာပါ ပျော်ရွှင်စေချင်တယ်။ ငါတို့လေးယောက်ရဲ့ မိသားစုတွေလည်း ပျော်ရွှင်နေမှာပါ!"

"ကောင်းတယ်။"

ညီအစ်မများသည် ဟင်းရွက်ရိုင်းနှင့်မှိုတွေကို သိမ်းပြီးနောက် ချင်းရှီသည် ချင်းကျိုကို စောင့်ဆိုင်းရန် တောင်ခြေသို့ သွားခဲ့သည်။ ချင်းကျို က ဒီပစ္စည်းတွေကို အိမ်ပြန်ယူသွားလို့မရဘူး၊ မဟုတ်ရင် အဒေါ်ကြီးနဲ့ တခြားသူတွေက တစ်ခုခုပြောမှာ သေချာတယ်၊ အဲဒါကို အရင်သိမ်းထားရမည်။

ချင်းရှီက သူ့အမကို အရမ်းယုံကြည်တဲ့အတွက် သူပြောသမျှကိုလည်း နားထောင်သည်။

ထို့နောက် ချင်းကျို သည် နေရာလွတ်ထဲတွင် အရာအားလုံးကို နေရာချထားလိုက်သည် ။

ယခုအခါ ထိုနေရာသည် တောရိုင်းဟင်းသီးဟင်းရွက်များ၊ မှိုများ၊ အခွံမာသီးများ အများအပြား စုပုံထားပြီး၊ အားလုံးပေါင်း၍ ရောင်းနိုင်သည်။

ဟုတ်ပါတယ် ဒါကအစပဲရှိသေးပြီး ရတဲ့ငွေက အရမ်းနည်းပြီး သူ့မှာ မူလအရင်းအနှီးပြန်ရတဲ့အခါမှ ပိုလုပ်နိုင်မှာပါ။

ညီအစ်မနှစ်ယောက် ရွာကို အတူတူ ပြန်လာကြသည်။ လမ်းမှာ တစ်ယောက်ယောက်က "မင်းမိဘတွေ ပြန်လာပြီ၊ သူတို့မှာ ဒဏ်ရာတွေ ရှိပုံရတယ်"

ချင်းကျို သည် တခဏမျှ ထိတ်လန့်သွားပြီး သူ့ညီမကိုဆွဲကာ အိမ်သို့ အလျင်အမြန် ပြေးသွားခဲ့သည်။

ငါ့ရဲ့ယခင်ဘဝတုန်းက ဒီအချိန်မှာ ငါ့မိဘတွေ ပြန်လာခဲ့ကြပေမယ့် ရှန်ယိ နဲ့ ဆက်ဆံရေးကြောင့် ငါ အိမ်ကနှင်ထုတ်ခံခဲ့ရပြီး ပြန်မလာနိုင်တဲ့အတွက် အတန်းဖော်ရဲ့အိမ်မှာ အချိန်အကြာကြီးနေခဲ့ရတယ်။