yüreğimde doğdu bu şiirler, incitmeyin kanatlarını ne olur

Nasıl küskünse sana yüreğim, bana yalanlar sayıklayıp duruyor.

seni görünce yanlış gelmeye başlıyor bana bir şeyler. sanki görmemem gereken birini görüyorum, annemin mahallede konuşmamı yasakladığı o çocukla bir arkadaşlık kuruyorum. sanki içimi, bütün hislerimi ve düşüncelerimi bir kılıfa sarıp uydurduğum o evrende sen hiçbir karaktere denk değilsin, yabancısın benim ülkemde. ne konuştuğum dili bilirsin ne de bayrağımı. buranın hukuku bile aykırıdır sana. sokaklar çarpıktır senin gözünde, bütün yollar karmakarışıktır, her biri içinde çözemediğin onlarca bilmeceyi hatırlatır sana belki de. devrim diye ayağını yere vurup ses çıkardığın her bir düşünce yasaktır, sen kendi doğrularını bu ülkemin yanlışları üstüne örtmüşsündür. yanlış bir şey gibi seni görmek. âşık olduğum o insan sen değilmişsin, kafamdaki gerçekliğe uymuyormuşsun gibi. (yüreğim en çok burada yalan söylüyor. o da ben de gerçeği biliyoruz.) sana bakmak hep tuhaf, hep yanlış. uzağımda daha iyisin. uzağımdayken daha çok seviyorum seni. çünkü uzaktayken seni tanımıyorum.