𝓞𝓶𝔃𝓾𝓶𝓭𝓪𝓴𝓲 𝓨𝓾𝓴

"Bölüm 25"

1 hafta sonra...

Abimlerde kalmanın üzerimde koskoca bir hafta geçmişti.Çok güzel zamanlar geçirmiştik.Sabah pınar ablalar uyandığında bizi sarmaş dolaş görmüş ve bir kaç fotoğraflarımızı çekmişti.Güzel anılar biriktiyor olmak aşırı derecede hoşuma gidiyordu.

Ordan döndüğümde annem benimle hiç konuşmamıştı,hatta bir haftadır asla konuşmuyordu.Ama çokta umrumda değildi.Nasıl istiyorsa öyle yapsındı.Sanki konuştuğunda farklı oluyordu.O çoğu zaman susmayı tercih eden bir kadındı zaten.

Kafamdaki düşünceler yüzünden önümdeki okuma kitabına odaklanamadım ve kitabın kapağını kapatıp arkama yaslandım, telefonumu elime aldım.Kadir abimden bir kaç mesaj vardı son mesajda 'arayayım mı?' olduğu için hızlıca onu aradım ve telefonu kulağıma yasladım.Bir kaç saniye içinde de telefon açıldı.

"Çitlembik!"dedi Kadir abim neşeyle.

"Kadir abim!"dedim bende neşesine ayak uydurarak.

"Eee kaç gündür konuşamıyoruz anlat bakalım nasıl geçti yılbaşı?"dedi Kadir abim merakla.

"Vallaha güzeldi, abimlerle geçirmediğim kadar vakit geçirdim.Herkes çok iyiydi,halaları ve kuzenleri ile tanıştım.İyi insanlardı"dedim.O akşam tekrar aklıma gelince gülmeden edemedim.

"Filiz ablalarla mı?"dedi Kadir abim.

"Evet onlarla,sonra kar topu savaşı yaptık bir ara güzel geçti yani"dedim.
Gerçekten çok güzel bir akşamdı,huzurla uyduğum tek akşam olabilirdi.

"Çağan ile aran nasıl,eskiden kalma bir şey yok umarım?"dedi Kadir abim,abimle aramızın iyi olmasını en çok isteyen biriydi.

"Çok şükür iyi,hatta çok iyi"dedim gülümserken.

"Aman Allah bozmasın kardeşim"dedi.

"Amin"dedim,bozulmasındı.

"Yarın ki kampa geliyor musunuz?"dedi Kadir abim merakla.

Birde bu vardı bir kaç gün önce okulda hocalar söylemişti.Okulumuz bir organizasyon düzenlemişti.Dağ başında bir yere gidecektik.Ama maalesef ailelerle.Özel okulların sürekli etkinlik düzenlemesi beni delirtiyordu.Ailelere ne gerek vardı.Bizimkilere ilk söylediğimde babam hayır dedi ama senem çok gitmek isteyince tamam demişti.

"Geliyoruz"dedim umursamaz bir tavırla.

"Baya heyecanlısın bakıyorum?"dedi Kadir abim alayla.

"Tabiii,çok!"dedim.

"Evet fark ettim"dedi Kadir abim kahkaha atmadan hemen önce.

"Güneş!"diyen babamın evin içinde yankılandı.

"Babam çağırıyor sonra konuşuruz"dedim yataktan kalkarken.

"Tamam görüşürüz kendine dikkat et"dedi Kadir abim.

"Sende kendine dikkat et"dedim ve telefonu kapattım.Bildirimlerde zeynelin mesaj attığını gördüm.Babamla konuştuktan sonra cevap veririm diye düşündüğüm için telefonu cebime attım ve odamdan çıktım.Her zaman ki gibi salonda oldukları için oraya geçtim.

"Efendim?"dedim salonun ortasına geçerken.Babam ayaklandı ve karşıma geçti.Ben daha ne olduğunu anlamadan yüzüme yediğim tokatla neye uğradığımı şaşırdım.Bir kaç saniye şaşkınlıkla onlara baktım.

"Ne oluyor?"dedim.

"LAN BEN SANA ONLARLA GÖRÜŞMEYECEKSİN DEMEDİM Mİ!"dedi babam gür bir sesle.

"Kimle?"dedim salağa yatarak.

"SALAĞA YATMA, NASIL ONLARA KALMAYA GİDERSİN!"Dedi babam bir eli koluma yapışmış sıkıyordu.Bakışlarım anneme kaydı,kaşlarım şaşkınlıkla havalandı.Söylemeyeceğim demişti...
Bakışlarım şaşkınlıktan kırgınlığa dönüştü.Hiç bir şey demedim diyemedim.