Thy Father Thy Son: Ang Unang Kasalanan

Pangalawang Kabanata

Pangalawang Kabanata

Ilang oras lang ang naging tulog ko. Pagkatapos nang nangyari kagabi ay matagal pa bago ako muling dinalaw ng antok. Pabaulit-ulit na bumabalik sa isipan ko ang aking nasaksihan sa pagitan ng aking mga magulang at hindi ko naiwasan ang makaramdam ng pagsisisi dahil sa kapangahasan ko. Nakaramdam ako ng hiya sa sarili habang nililinisan ko ang puting likido na nilabas ko, nahirapan akong hanapan ng sagot ang tanong sa isipan ko na kung bakit ko iyon nagawa. Bakit ko nagawang bosohan ang mga magulang ko? Bakit nagawa kong pagka-inggitan ang sarili kong ina? At higit sa lahat, bakit ko nagawang pagpantasyahan ang sarili kong ama?

Oo. Bakla ako. Iyon ang napakalaking lihim na iniingatan ko na malaman ng aking mga magulang lalo na ni papa. Ito ang rason kung bakit hindi ako mapakali sa kanyang pag-uwi dahil sigurado ako na isang maling kilos ko lang ay malalaman at malalaman ni papa ang totoo kong pagkatao.

"Anak", boses iyon ni papa na nasa labas lamang ng pinto.

Mabilis akong tumayo at kunwari inaayos ang kama nagusot na kama.

"Pa", ani ko nang pumasok ito.

Sandong puti at kulay faitgue na shorts ang suot nito na may nakasulat na ARMY. Napatitig ako sa kanyang bilugang mga braso at muling bumalik sa aking isipan ang lahat na nasaksihan kagabi. Nilukob ng kakaibang init ang buo kong katawan na nasundan ng dahan-dahang pagtigas ng aking ari. Mabilis inabot ang pinakamalapit na unan sa akin at pasimpleb tinakip iyon sa bumubukol ko ng shorts.

Napayuko ako dahil sa sobrang hiya.

Naramdaman ko ang paglundo ng kama nang umupo si papa. Ang pananahimik niya ay sapat na para malaman kong sinusuri niya ang kabuuan ng aking kuwarto.

"Binata ka na talaga".

"Po?"

Nakangiting tinuro niya ang mga poster ng iba't ibang klaseng boy band na nakadikit sa pader. Mga poster na si mama ang naglagay dahil hindi niya nagustuhan ang mga sikat na babaeng western singers na dinikit ko. "Dapat ang mga sikat na boy band ang dinidikit mo dahil iyon ang pinapakinggan ng mga lalaki na kasing edad mo ngayon". sabi niya habang walang ingat na tinanggal ang mga posters. Ni hindi man lang niya ako tinanong kung 'yon ba talaga ang gusto kong gawin sa sarili kong kwarto.

"Saan ba diyan sa mga 'yan ang gusto mo talaga para mabilhan kita ng tape sa mga kanta nila mamaya".

"Si mama po ang nag lagay ng mga 'yan diyan".

Napatingin siya sa akin. Nagtatanong na naman ang kanyang mga mata. Yumuko ako dahil ayoko kong sagutin siya.

"Aries—" hinawakan niya ang hita ko. Automatic na inilayo ko ang sarili ko sa kanya. Ang kaninang katanungan sa mata niya ay mabilis na napalitan ng lungkot at gulat sa naging reaksiyon ko.

"P-pasensya, anak. Wala naman akong gustong gaw—"

"Bakit nga po pala kayo nandito? May kailangan ka po?" putol ko sa iba pa niyang sasabihin. Ayaw kong pag-usapan ang naging reaksiyon ko kanina. Hindi rin naman niya maiintindihan.

Matagal bago sumagot si papa.

"Nakahanda na ang almusal natin. Mag-ayos ka na tapos bumaba para kumain".

Alam kong nagtitimpi lamang siya sa paraan ng pakikitungo ko sa kanya. At maiintindihan ko kung bigla na lamang siya sasabog at pagalitan ako dahil sa aking pagiging walang respeto at bastos na anak.

Nagpakawala ako ng hangin nang nakalabas na si papa. Hindi puwedeng ganito na lang ako parati kay papa. Sobrang nahihirapan na ako at nako-konsensiya. Kung puwede ko lang sanang sabihin sa kanya ang totoo. Baka may pag-asa pa na maiintindihan niya ako, na makikita niya sa ibang angulo ang pagiging bakla. Na hindi totoo na salot kami sa lipunan; may magagawa kami para mas maging mabuti ang komunidad— kung bibigyan lang kami ng tsansa na mapatunayan ito. Na hindi kami manyakis at bastos.