Gecenin bir vakti oturup kafanın içinde kendi çığlıklarını duymaktan daha kötü ne vardır, bilir misiniz?
Ben size söyleyeyim. Hiçbir şey.
Gökyüzünün gece yansıması gibiydi her yanı,
Sanki yıldızlarla kaplıydı.
Bir gün üzerine güneş doğdu ve kaybetti tüm yıldızlarını
Karanlık yoksa
Yıldızlar da yoktu
Bir kibrit bir kağıt yakar, o kağıt bir ağıt yakar ve tüm dünya alev alır. Ateş bazen ısıtıp yakmaz insanı, üşüttükçe üşütür. İnsan alevlerin ortasında durup donabilir bazen, kar yığıntılarının altında sıcacık hissedebilir ve karanlıkta görebilir aydınlıkta göremediği her şeyi Hayat bu.
Biz ikimiz Hiç bir şekilde kazanamayız Eylül.
O zaman kaybedelim. Biz de kaybedelim,
kazanmak zorunda değiliz.
Ben seninle kaybetmeye de varım.
KAR KÜRESİ
