I Love You Jaco: From Nefeli

Chapter 3/1

Nefeli POV

Habang sumasakay ako sa bike ko hindi ko mapigilang isipin na bakit nag-bago lahat ng pakikitungo saakin ng mga kapatid ko, yan ang gusto kong tanungin sakanilang mga kapatid ko na bakit ganun ang pakikitungo nila saakin ngayon hindi na tulad noon.

May nagawa ba akong mali?

Kasi sobrang nasasaktan na ako sa ganito ayoko na sa pakikitungo nila sa akin.

Pippppp!!!

Nagulat ako at tumilapon papalayo sa bike.

" puny*ta ano bayan e nasa gilid na nga ako sasagasaan pa ako!!! Hoy lumabas ka diyan mag usap tayo hoy ka diyan bulag kaba!? " sigaw ko sa walang hiyang driver ng sasakyan na ito.

" Maganda nga yang sasakyan mo pangit ka naman mag drive!!! " pag-papatuloy ko sa pag sigaw ko sa harapan ng sasakyan na ito.

I was startled when the driver stepped out of the car. The only words that came up to my mind is...

Pangit nga mag-drive, Gwapo naman yung nag-drive!!!

I was speechless nang nasa harap ko na siya na para bang pag nakita ko siya ay nawawala ang problema ko. Everything i want to say to him is just disappearing.

" J-jaco its you p-pala " i said nervously to him.

Hindi ko alam na siya pala yung driver ahhh

" Yes and i am so sorry for what i did sorry again miss. " Jaco apologized on what he did on me.

Dahil sa hiya ay tumakbo ako ng tumakbo papalayo sakaniya narinig ko pa siyang sumisigaw at tinatawag ako sa salitang miss.

Buti sana kung may " You " sa last para Miss You, ay aba lilingon talaga ako ng walang pag aalinlangan.

Pinag-patuloy ko lang ang pag-takbo ng sa napagod na ako at nag pahinga sa nakita kung bench, ngayon ko lang nakita ang sugat ko sa tuhod.

" Lintik naman oh hindi na maganda skin ko bawas kagandahan na naman." saad ko sa sarili na halos ika-iyak ko na.

Napansin ko rin na may masakit sa pisngi at noo ko i was so curious kung ano ito so i open my phone camera at napasigaw naman ako sa nakita ko.
.
.
.

" Mommy! Mommy! " sigaw ko habang papasok sa gate ng bahay.

Agad pinag-buksan ang  pintuan para sa akin, wala na akong pake kung anong sasabihin ng nakakakita sa akin at pinag-patuloy ang pag-iyak at pag-sisigaw sa loob ng bahay.

" Mommy! Mommy i need you! Huhuhu " sigaw ko habang patuloy sa pag-iiyak.

Nang may narinig akong yapak pababa ng hagdan ay agad ko itong pinuntahan habang patuloy parin sa pag-iiyak.

Habang patuloy sa pag-takbo papunta sa hagdan na  ang akala kong si mommy iyun pero hindi pala si kuya willow pala.

" K-kuya huhuhu " saad ko habang nakayuko.

" Why? " he asked na agad naman akong tumingala para tingnan siya.

Pero nagulat ako ng bigla siyang humalakhak ng tawa.

" Hey what happen to your face hahaha bakit ganiyan yan ahaha! " saad niya na mas lalong ikinahiya ko at ikinaiyak ko.

" K-kuya naman e-ehh huhu " sabi ko at yumuko ulit at tinalikuran siya kasi alam kung tutuksuin lang ako ulit.

" Wait what happend to your face? " this time he ask me seriously.

Hindi ko mapigilan lingunin siya dahil ngayon lang ulit siya nag tanong ng ganiyan sakin parang noon lang nagiging seryoso siya kapag may nangyaring masama sakin at concern siya. Mas lalo pa akong umiyak dahil dun.

" My f-face is damage na huhu " sumbong ko sakaniya.

" Nefeli baby what happen to you bakit anong nangyari sa mukha mo? " mommy ask me na nasa likod lang pala ni kuya, i immediately run to her and hug her.

" M-mommy sira na yung face ko wahh huhu! "