Chapter 105
အစပိုင်းတွင် ကျင်းစစ်သည် အလွန်သက်တောင့်သက်သာမရှိသည်ကို ခံစားမိသော်လည်း လေ့ကျင့်ရေးစခန်းတွင် ပင်ပန်းနေခဲ့သောကြောင့်ဟု ထင်ခဲ့ပြီး သိပ်အများကြီး မတွေးခဲ့ပေ။ ယင်းကျောင်းသည် သူ၏ လက်ကို ခုံအောက်တွင် မကိုင်ခင်အထိ သူအိပ်ပြီးနောက်တွင် ပြန်ကောင်း
သွားမည်ဟု ထင်ခဲ့လေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်၏ အသားများထိသွားသော နေရာမှ စူးရှသောနာကျင်မှုသည် ထွက်ပေါ်လာပြီး ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးဆီသို့ ချက်ချင်း ပျံ့နှံ့သွားလေသည်။ ကျင်းစစ်သည် နာကျင်မှုကြောင့် တုန်ယင်သွားပြီး မသိစိတ်အရ ရုန်းထွက်လိုက်လေသည်။
နာကျင်မှု ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။
"ကိုယ့်ကို မကိုင်စေချင်လို့လား..." ယင်းကျောင်းသည် သူ၏ မျက်ခုံးကို ပင့်ကာ ခေါင်းကို လှည့်လိုက်ရင်း မေးလိုက်လေသည်
" လဝက်လောက်ကြာအောင်ထွက်သွားပြီးမှ ... ဘာဖြစ်လို့လဲ..."
ယင်းကျောင်းသည် သူ၏ ဖြူဖျော့နေေသော မျက်နှာအား အံ့အားသင့်စွာ ကြည့်လိုက်ပြီး လက်ဆန့်ထုတ်ကာ သူ၏ နှဖူးကို စမ်းလိုက်ရင်း စိုးရိမ်စွာ ပြောလိုက်လေသည် " မင်းအအေးမိပြီး ဖျားနေတာလား...ဘာဖြစ်လို့လဲ... ကိုယ့်ကိုပြောလေ"
သူထိလိုက်သောနေရာမှ အခြားနာကျင်မှုတစ်ခုသည် ပေါက်ကွဲထွက်ပေါ်လာပြီး ၎င်းသည် ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြတ်ခြင်း မဟုတ်ကြောင်းကို တမင်တကာ သတိပေးလိုက်သကဲ့သို့ပင်။
တစ်ခုခု ဖြစ်နေခြင်း မဟုတ်သည်မှာ အမှန်ပင်။ ယင်းကျောင်းထိလိုက်လျှင်သာ နာကျင်မှုကို ခံစားရလေသည်။
ကျင်းစစ်၏ လက်ချောင်းထိပ်များသည် တုန်ယင်သွားပြီး သူ၏ နှလုံးသားထဲတွင် မုန်တိုင်းတိုက်နေသလိုပင်။
ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ...
သူသည် လှေကားပေါ်သို့ တက်နေချိန်တွင် အဆင်ပြေနေတုန်းပင်။ ယင်းကျောင်းသည် သူ၏ ပခုံးကိုပင် ပွေ့ဖက်ထားခဲ့လေသည်။
ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး အဲ့လို ဖြစ်သွားတာလဲ...
သူ အတော်ကြာသည်အထိ ဘာမျှ မပြောသည်ကို တွေ့သောအခါ ယင်းကျောင်းသည် သူ၏ လက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဖျစ်လိုက်ပြီး သူ့၏ အာရုံကို ပြန်ဆွဲဆောင်လိုက်လေသည် " ပြောဦးလေ"
YOU ARE READING
ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)
RandomTranslation novel Unicode only Zawgyi users များ page မှာဖတ်လို့ရပါတယ်ရှင်
