Chapter 45
-----------------------
ကျင်းစစ် နှလုံးသားထဲရှိ အနွေးဓါတ်ကလေးသည် ပျောက်ကွယ်သွားပြီး ရှက်ရွံ့စွာ ယင်းကျောင်းကို ငေးကြည့်လိုက်ပြီး " မင်း အဓိပ္ပာယ် မရှိတာတွေ မပြောနဲ့" ဟုပြောလိုက်သည် ။
ယင်းကျောင်းက သူ့ကိုအံ့အားသင့်စွာ ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
" ကိုယ်ဘယ်မှာ အဓိပ္ပါယ်မရှိတာပြောနေလို့လဲ ကြည့်ရတာ မင်းမေ့သွားပုံပဲ ဒီကိုလာခဲ့ ဒီအကိုကြီးက မင်းကို မှတ်မိအောင် ကူညီပေးမယ်"
" မှောင်မိုက်နေတဲ့ ကောင်းကင် ကြီးမှာ ကြယ်ရောင်လေးတွေက မှိတ်တုတ် မှိတ်တုတ်နဲ့လင်းနေတဲ့အချိန် အတန်းထဲက အယောက်နှစ်ဆယ်ထက်မနည်းတဲ့ လူတွေရဲ့ မျက်လုံးရှေ့မှာပဲ ကိုယ် မင်းကို ဆိုဖာပေါ်တွန်းလိုက်တယ်လေ"
သူ့စကားကို ပြီးအောင်မပြောရသေးချိန် သူ့မှာ စာအုပ်နှင့် အရိုက်ခံလိုက်ရသည်။
ကျင်းစစ် သည်းမခံနိုင်တော့သဖြင့် အံကြိတ်ကာပြောလိုက်သည်။
" ပါးစပ်ပိတ်"
ယင်းကျောင်း စာအုပ်ကို ကာလိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားလိုက်ကာ သူ့မျက်ခုံးများကိုပင့်၍ " ဝါး မင်းကကိုယ်တို့နမ်းခဲ့တာကို မမှတ်မိတော့ဘူးပေါ့ အတန်းဖော်လေး မင်းကလူယုတ်မာလေးလား"
ကျင်းစစ်က မွန်းကြပ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ပြန်တုံ့ပြန်လိုက်သည်။
" ငါတို့မနမ်းခဲ့ပါဘူး ငါတို့ကြားမှာလည်း ဘာဆက်ဆံရေးမှမရှိဘူး"
" စတာပါ "
ယင်းကျောင်းက စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ် ချလိုက်ပြီး ကိုယ်ကို လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
" အဲ့အချိန်တုန်းက အတန်းထဲက လူတဝက်လောက်က သက်သေခံနိုင်တယ် ကိုယ်တို့မနမ်းခဲ့ဘူးလို့ မင်းပြောတယ်နော်"
သူပြောပြီးပြီးချင်း သူ့နောက်က ဟယ့်ကျိုး၏ စားပွဲကိုခေါက်ကာ လှည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
" လူအိုကြီးဟယ့် မင်းကို မေးပါရစေ ငါတို့ညစာအတူစားခဲ့တဲ့ နေ့က ..."
YOU ARE READING
[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)
RandomTranslation novel Unicode only Zawgyi users များ Tele channel မှာ pdf file ဖတ်လို့ရပါတယ်ရှင်